مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر نصف سر را یک‌دفعه و نصف ديگر را دفعه ديگر، در آب فروبرد، روزه‌اش صحيح است، ولى اگر تمام سر را زیرآب ببرد امّا مقدارى از موها بيرون بماند روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

این کار هرچند روزه را باطل نمی‌کند اما حرام است و از ثواب و اثر روزه کم می‌کند.

هرگاه روزه خود را عمداً باطل كند، بعد به مسافرت برود، كفّاره از او ساقط نمی‌شود، ولى اگر عمداً روزه خود را باطل كند بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا بيمارى براى او پيدا شود كفّاره بر او واجب نيست.

اگر در نقل احكام شرعيّه عمداً دروغ گويد، مثلاً واجبى را غير واجب و حرامى‏ را حلال ذكر كند، اگر منظورش نسبت دادن آن حكم به خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است كار حرامى ‏كرده، امّا روزه‌اش باطل نمی‌شود و كسى كه بدون اطّلاع، حكم مشكوكى را نقل می‌کند، نيز همين حكم را دارد.

اگر به‌جز رطوبت قبلی (حاصل از برخورد زبان) چیز دیگری وجود نداشته باشد روزه را باطل نمی‌کند.

اگر روزه‌دار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آن‌ها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).

هرگاه روزه‌دار دروغى به خدا و پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله و جانشينان معصوم او علیهم‌السلام نسبت دهد خواه با گفتن باشد، يا نوشتن، يا اشاره و مانند آن، بنا بر احتياط واجب روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند بلافاصله توبه كند. دروغ بستن به ساير انبيا و فاطمه زهرا عليها السلام نيز همين حكم را دارد.

اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه كارهاى ديگرى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد یک کفاره بر او واجب می‌شود، هم‌چنین اگر کار حرامی را چند بار تکرار نماید یک کفاره جمع بنا بر احتیاط واجب، واجب می‌باشد.

اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند يك كفّاره بر او واجب است و درصورتی‌که جماع او حرام باشد بنا بر احتیاط واجب يك كفّاره جمع واجب می‌باشد.

اگر چيزى را به‌زور در گلوى روزه‌دار بريزند، يا سر او را در آب فروبرند، روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو می‌زنیم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزه‌اش باطل مى‏شود.

اگر از شخص روزه‌دار سؤال كنند كه آيا پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله چنين مطلبى را فرموده و او عمداً بگويد: آرى، درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله نگفته باشد، يا بگويد: نه درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله گفته باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

هرگاه روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

خون‌دماغ شدن روزه را باطل نمی‌کند مگر درصورتی‌که:1- خون وارد فضاي دهان شود و عمداً فروببرد2- با بالا گرفتن سر يا بالا کشيدن بيني خون وارد حلق شود.

اگر خرده‌های غذا يا حشره‌ای مانند مگس بی‌اختیار در گلوى روزه‌دار برود چنانچه به‌قدری پايين برود كه نمی‌توان آن را بيرون آورد روزه‌اش صحيح است و اگر بتواند آن را بيرون آورد بايد چنين كند و بيرون آوردنش ضررى براى روزه ندارد، بلكه اگر در اين حال فروبرد روزه‌اش باطل است.

هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.