مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

عمل به عهدی که با غیر خدا ببندد واجب نیست ولی بهتر عمل کردن است.‌

با توجه به اینکه این شرط برخلاف شرع است جایز نیست.‌

احکام قسم جاری می شود.‌

اگر هنگام عهد کردن نظر خاصی نداشته اید عهد شامل قدر مسلم آن یعنی جایی که کوتاهی کرده اید می شود و غیر عمد را شامل نمی شود. ‌

عمل كردن به عهد مانند نذر واجب است به شرط اين كه صيغه عهد را بخواند، مثلًا بگويد: با خدا عهد كردم كه فلان كار خير را انجام دهم امّا اگر صيغه نخواند، يا آن كار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتبارى ندارد.

عهد بستن با خویشتن اعتباری ندارد. ‌

تفاوت این دو در صیغه است و تفاوت دیگری ندارند.‌

بهتر است وضو بگیرید.‌

تنها کسی که زنده است باید به عهد خود عمل کند.‌

در صورتی که نماز قضای شما به این مقدار زیاد نیست به همان مقدار که هست باید عمل  کنید و زاید بر آن واجب نیست.‌

كسى كه به عهد خود عمل نكند بايد كفّاره بدهد و كفّاره عهد مانند كفاره نذر است، يعنى سير كردن شصت فقير، يا دوماه روزه پى در پى (يعنى سى و يك روز آن را پشت سر هم به جا آورد) يا آزاد كردن يك بنده؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است.

احتیاط آن است که نمازها را قضا کنید.