مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

عمل به عهدی که با غیر خدا ببندد واجب نیست ولی بهتر عمل کردن است.‌

یک کفاره کافی است.

احکام قسم جاری می شود.‌

كسى كه به عهد خود عمل نكند بايد كفّاره بدهد و كفّاره عهد مانند كفاره نذر است، يعنى سير كردن شصت فقير، يا دوماه روزه پى در پى (يعنى سى و يك روز آن را پشت سر هم به جا آورد) يا آزاد كردن يك بنده؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است.

عمل كردن به عهد مانند نذر واجب است به شرط اين كه صيغه عهد را بخواند، مثلًا بگويد: با خدا عهد كردم كه فلان كار خير را انجام دهم امّا اگر صيغه نخواند، يا آن كار شرعاً مطلوب نباشد عهد او اعتبارى ندارد.

اصل عهد شما شرعا درست نبوده است.

تفاوت این دو در صیغه است و تفاوت دیگری ندارند.‌

احتیاط آن است که نمازها را قضا کنید.

تنها کسی که زنده است باید به عهد خود عمل کند.‌

با توجه به اینکه این شرط برخلاف شرع است جایز نیست.‌

اگر هنگام عهد کردن نظر خاصی نداشته اید عهد شامل قدر مسلم آن یعنی جایی که کوتاهی کرده اید می شود و غیر عمد را شامل نمی شود. ‌

بهتر است وضو بگیرید.‌