مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال باید ادامه داده و برنگردد.‌

افعال جداگانه محسوب می شوند لذا اگر در هر کدام نسبت به اعمال قبل شک کند نباید به شک خود اعتنا کند.‌

هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز نافله شك كند آن را به‌جا آورده يا نه اعتنا نكند و اگر وقت‏ باقى است به‌جا آورد.

در صورت که برخاسته و ایستاده اید و شک در تعداد سجده ها نموده اید به شک اعتنا نکنید هر چند قرائت را شروع نکرده باشید.‌

در فرض سؤال اعتناء نکند مگر اینکه نماز دو رکعتی نبوده و یقین دارد یا دو رکعت خوانده یا پنج رکعت که در این صورت نمازش باطل است.‌

ملاک این است که در عرف بگویند زیاد شک می‌کند لذا فرقی بین شک در نماز واجب و مستحب نیست.

هرگاه در عدد رکعت‌های نماز مستحبی شك كند مخيّر است بنا را بر كمتر بگذارد يا بيشتر، مگر اینکه طرف بيشتر، نماز را باطل كند كه در اين صورت بنا را بر كمتر می‌گذارد، مثلاً اگر شك میان يك و دو كند مخيّر است بنا را بر يك يا دو بگذارد، امّا اگر شك در میان دو و سه كند حتماً بنا را بر دو، می‌گذارد.

هرگاه کثیر الشک در رکعات نماز به شکش اعتنا کند نمازش اشکال دارد ولی در حال حاضر اگر ارکان نماز اضافه نمی‌شده و در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده اعمال گذشته صحیح است و از این به بعد مراعات نماید.

شامل نماز احتیاط نیز می‌شود.

درصورتی‌که زیاد تکرار نکرده باشید نمازهای گذشته صحیح است.

«كثير الشك» يعنى كسى كه زياد شك می‌کند نبايد به شک خود اعتنا كند، خواه در عدد ركعات نماز باشد، يا در اجزاى نماز، يا شرايط نماز.

اگر عرف او را کثیر الشک بداند احکام شاک بر او بار می‌شود ولی غالباً کسی کمتر از معیاری که در رساله بیان‌شده است شک می‌کند را عرف کثیر الشک نمی‌داند.