مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ظاهراً از کلمات علما است و از ادعیه نقل‌شده از معصومین علیهم‌السلام نیست.

شرط عدول از اعتکاف، بايد به هنگام نيّت اعتكاف ذكر گردد; بنابراين اگر قبل از نيّت اعتكاف، يا پس از آن گفته شود، اعتبارى ندارد هر چند قبل از شروع روز سوم باشد.

انسان مى تواند به هنگام نذر اعتكاف، شرط عدول را در صيغه نذر بگنجاند. مثل اينكه بگويد: «لله علىّ ان اعتكف بشرط ان يكون لى الرجوع عند عروض كذا او مطلقاً». دراين صورت حقّ عدول دارد، هر چند به هنگام نيّت اعتكاف آن را شرط نكرده باشد. البتّه اين شرط در صورتى صحيح است كه معنايش نذر اعتكاف مشروط باشد، سپس به هنگام وفاى به نذر نيّت كند آنچه را نذر كرده ـ هر چند بصورت اجمالى ـ بجا آورد تا اينكه اشتراط عدول در حقيقت در نيّت اعتكاف باشد. در غير اين صورت دليلى بر صحت آن وجود ندارد، و لكن احتياط آن است كه شرط را به هنگام نيّت و شروع اعتكاف نيز ذكر كند.

چنانچه با توافق و تفاهم یکدیگر مدت عقد را معین کرده باشند، اصطلاح «مدة معلومة» اشاره به همان توافق اولیه آن‌ها دارد و صحیح است.

اگر طورى حركت داده‌اند كه استقرار او از بين رفته، تكرار ذكر مانعى ندارد؛ در غير اين صورت، تنها به‌قصد احتياط تكرار كند، به‌شرط آن‌که از روى وسواس نباشد.

هیچ‌کدام از این‌ها دلیل معتبری ندارد.

نمازهای گذشته صحیح است اما از این به بعد یا سبحان را به‌تنهایی نگویید و یا کامل به‌صورت سبحان‌الله بگویید.

به‌قصد ذکر مطلق مانعی ندارد.

گفتن این اذکار در غیر نماز مانعی ندارد ولی در قنوت و سجده از دعاهای معروف و معتبر استفاده کنید.

چنانچه این نیت در اعماق ذهن او موجود باشد اشکالی ندارد.

تعبیر خوب و مناسبی نیست.

در هر دو صورت کراهت دارد.