ازدواج موقّت هرچند براى لذّت بردن هم نباشد بلكه به‌قصد محرم شدن نزديكان آن دختر باشد جایز است، البته اگر پسر و دختر نابالغ هستند، باید شرایطی رعایت شود که در حکم ازدواج با نابالغ به‌قصد محرمیت ذکرشده است.
در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعیین‌شده باشد و بدون آن باطل است و تبدیل به عقد دائم نمی‌شود.
باید به زبان بیاورد که باقیمانده مدت عقد موقّت را بخشیدم.
پدر يا جدّ پدرى می‌تواند براى محرم شدن با زنى او را به عقد موقّت پسر نابالغ خود درآورد (به‌شرط اينكه مدّت عقد به‌اندازه‌ای باشد كه پسر به حدّ بهره‌گیری جنسى برسد) و نيز می‌تواند دختر نابالغى را براى محرم شدن بستگان به عقد كسى درآورد (به همان شرط كه در مورد پسر گفته شد) و در هر دو صورت بنابر احتياط واجب بايد عقد فایده‌ای براى آن دو داشته باشد و خالى از مفسده باشد.
اگر صغیر باشد لازم نیست مطلع باشد ولی اگر بالغ است باید مطلع باشد.
مرد می‌تواند زنى را كه صيغه اوست به عقد دائمى درآورد، ولى بايد نخست باقيمانده مدّت را ببخشد، سپس او را عقد كند.
1-در فرض سوال عمل به تعهدی که جهت ازدواج با ایشان کرده اید واجب نیست. 2-در صورتی که رفت و آمد زیادی داشته باشید قطعا موثر است.
زن می‌تواند در ازدواج موقّت شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند و تنها لذّت‌های ديگر ببرد، ولى اگر بعداً به اين امر راضى شود مانعى ندارد.
پايان دادن به عقد موقت به يکي از دو صورت ممکن است: مرد باقيمانده مدت را ببخشد يا مدت به‌خودی‌خود تمام شود که در اين صورت رابطه زوجيت از بين می‌رود و مرد باید تمام مهریه زن را به او بدهد، خواه دخول شده باشد یا نه.
ازدواج موقّت بعد از تمام شدن مدّت آن در صورت نزدیکی، عدّه دارد.
ادعای زوجه نسبت به بذل مدت کافی نیست و در صورتی که سند معتبری در دست است زوج باید قبول کند ولی می تواند باقیمانده مدت را بذل کرده و خود را خلاص نماید.
