ازدواج موقّت هرچند براى لذّت بردن هم نباشد بلكه به‌قصد محرم شدن نزديكان آن دختر باشد جایز است، البته اگر پسر و دختر نابالغ هستند، باید شرایطی رعایت شود که در حکم ازدواج با نابالغ به‌قصد محرمیت ذکرشده است.
در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعیین‌شده باشد و بدون آن باطل است و تبدیل به عقد دائم نمی‌شود.
باید به زبان بیاورد که باقیمانده مدت عقد موقّت را بخشیدم.
همسر موقّت می‌تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا كارى در خارج خانه براى خود انتخاب كند، مگر اينكه به خاطر بيرون رفتنش حقّ شوهر از بين برود، البته در مواردی که برای محرمیت دو نامزد، عقد موقّت خوانده می‌شود مطلقاً نیازی به اجازه شوهر ندارد هرچند خوب است از اختلاف پرهیز شود.
پدر يا جدّ پدرى می‌تواند براى محرم شدن با زنى او را به عقد موقّت پسر نابالغ خود درآورد (به‌شرط اينكه مدّت عقد به‌اندازه‌ای باشد كه پسر به حدّ بهره‌گیری جنسى برسد) و نيز می‌تواند دختر نابالغى را براى محرم شدن بستگان به عقد كسى درآورد (به همان شرط كه در مورد پسر گفته شد) و در هر دو صورت بنابر احتياط واجب بايد عقد فایده‌ای براى آن دو داشته باشد و خالى از مفسده باشد.
اگر صغیر باشد لازم نیست مطلع باشد ولی اگر بالغ است باید مطلع باشد.
مرد می‌تواند زنى را كه صيغه اوست به عقد دائمى درآورد، ولى بايد نخست باقيمانده مدّت را ببخشد، سپس او را عقد كند.
در فرض سؤال باید تمام مهر را بدهد؛ خواه دخول شده باشد یا نه.
زن می‌تواند در ازدواج موقّت شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند و تنها لذّت‌های ديگر ببرد، ولى اگر بعداً به اين امر راضى شود مانعى ندارد.
پايان دادن به عقد موقت به يکي از دو صورت ممکن است: مرد باقيمانده مدت را ببخشد يا مدت به‌خودی‌خود تمام شود که در اين صورت رابطه زوجيت از بين می‌رود و مرد باید تمام مهریه زن را به او بدهد، خواه دخول شده باشد یا نه.
ازدواج موقّت بعد از تمام شدن مدّت آن در صورت نزدیکی، عدّه دارد.
بنابر احتیاط واجب، این عقد باطل است.
