مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمازهای گذشته صحیح است اما بعدازاین مراعات کنید.

اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد (و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است).

در مواردی که موجب اسراف می شود اگر بتوانند در مکان های دیگر که مردم نیازمندند و نذر هم به اندازه کافی نیست بدهند باید به همان صورت عمل کنند.‌

کسي که چندروزه از او قضا شده و شماره آن‌ها را نمی‌داند، مثلاً نمی‌داند دو تا بوده يا سه تا کافي است مقدار کمتر را انجام دهد و اضافه بر آن واجب ‏نيست، هرچند احتياط مستحب است، اما اگر قبلاً شماره آن‌ها را می‌دانسته، ولي به‌واسطه سهل‌انگاری فراموش کرده، احتياط واجب آن است که مقدار بيشتر را انجام دهد.

در فرض سؤال اقدام به ازدواج نماید.

اگر پيش از اذان صبح نيّت روزه كند و بعد بی‌هوش يا مست شود و در بين روز به هوش آيد درحالی‌که کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به‌جا آورد.

هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.

اگر غير از آب مضاف آب ديگرى ندارد بايد تيمّم كند و اگر آب مضاف او آب گل‌آلود است چنانچه وقت دارد، بايد بنا بر احتیاط واجب صبر كند تا آب صاف شود.‌

كسى كه مس ميّت كرده و غسل مس ميّت بر او واجب شده، مى‏تواند بدون غسل مس ميّت روزه بگيرد و اگر در حال روزه هم مس ميّت كند روزه‌اش باطل نمى‏شود، ولى براى نماز بايد غسل كند.

درصورتی‌که شب نیت کرده است و بعدازظهر از خواب بیدار شده نمی‌تواند از ادامه روزه منصرف شود مگر درصورتی‌که روزه برایش ضرر داشته باشد.

انسان نمی‌تواند به خاطر سحری نخوردن، روزه را بخورد، ولى اگر به‌قدری ضعف پيدا كند كه تحمّل آن بسيار مشكل شود، مى‏تواند روزه را بخورد و همچنين اگر خوف بيمارى داشته باشد.

هرگاه شخص زندانى نتواند به ماه رمضان يقين پيدا كند بايد به گمان خود عمل نمايد و آن ماه را كه بيشتر احتمال می‌دهد كه ماه رمضان است روزه بگيرد و اگر گمان براى او حاصل نشود هرماهى را كه روزه بگيرد صحيح است، ولى احتياط واجب آن است كه اگر زندان او ادامه يابد در سال آينده نيز همان ماه را روزه بگيرد.

كسى كه روزه قضاى ماه رمضان يا روزه واجب ديگرى (مثل روزه نذر یا قسم) بر ذمّه دارد جايز نيست روزه مستحبی بگيرد و اگر فراموش كند و روزه مستحبی بگيرد چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد می‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، ولى اگر بعدازظهر باشد روزه او باطل است.

هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل‏ اين‏كه نذر كرده نيمه‏ شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.

اگر تصورش این بوده که به علت اضطرار می تواند غسل نکند قضای روزه کافی است و کفاره لازم نیست.