احتياط واجب آن است كه دو جامه احرام و طرز پوشيدن آن به همين شكلى كه معمول است باشد؛ يعنى لنگ را طورى ببندد كه لااقل از ناف تا زانو را بپوشاند و رداء را روى شانه بيفكند، به‌طوری‌که بقيّه بدن را بپوشاند.
تمام چيزهايى كه در لباس نمازگزار شرط است در دو جامه احرام نيز شرط مى‌باشد؛ بنابراين لباس‌های احرام بايد پاك باشد و از اجزاى حيوان حرام‌گوشت، يا ابريشم خالص و زربفت نباشد. (در اين حكم، بنا بر احتياط واجب، فرقى ميان زن و مرد نيست، هرچند در نماز در مورد پارچه ابريشم و زربفت ميان زن و مرد تفاوت است).
شخصى كه مى‌خواهد احرام ببندد واجب است قبلاً لباس‌هایی را كه پوشيدنش بر محرم حرام است از تن بيرون آورد، سپس دو جامه احرام را بر تن كند. يكى را (كه ازار گويند) به‌صورت لنگ دور كمر ببندد و ديگرى را مانند عبا بر دوش بيندازد) و آن را «رداء» گويند.
پوشيدن لباس از ابريشم خالص براى مردان حرام است، حتّى عرقچين و بند شلوار و نماز با آن باطل است، حتّى آستر لباس نيز نبايد از ابريشم خالص باشد، امّا براى زنآن‌همه این‌ها چه در حال نماز و چه در غير نماز جايز است.
چنانچه در حد بوسیدن باشد روزه را باطل نمی‌کند اما اگر آب دهان منتقل شود باید آن را بیرون بریزد تا روزه‌اش صحیح باشد.
اگر در حد جرم باشد مانعی ندارد
هیچ‌یک از طرفين نمىتواند پيش خود اين قرارداد را برهم زند و نيز قبل از پايان مدّت شركت حق ندارد تقاضاى تقسيم سرمايه كند، مگر اينكه چنين حقّى در قرارداد براى او پیش‌بینی‌شده باشد.
اگر مى‌داند كه پول خود اوست اشكالى ندارد؛ در غير اين صورت اشكال دارد.
اين فرزند متعلّق به صاحبان نطفه و تخمک و با آنها محرم است و از آنها ارث می‌برد؛ و در مورد مادر جانشين، به‌منزله فرزند رضاعى او است و به او محرم است، بلكه در بعضى جهات نسبت به آن اولويت دارد; چراکه تمام گوشت و استخوان او از وى روييده است. بنابراين حرام است كه بعداً با آن زن و فرزندان او ازدواج كند، امّا ارث نمی‌برد.
در كالسكه مانعى ندارد و اگر او را طورى حمل كنند كه صورتش به‌طرف جلو باشد آن نيز مانعى ندارد؛ مثل این‌که او را بر شانه بگذارند.
سعى و طوافش باطل است. بايد طواف و نماز و سعى را اعاده نموده، سپس تقصير نمايد.
واجب است كارى كنند كه جان مردم در اتاق عمل به خطر نيفتد.
مكروه است، ولى روزه را باطل نمی‌کند.
چنانچه صاحبان آن اموال را می شناسد و مفسده ای ندارد باید به آنها بازگرداند و یا صاحب مال رضایت دهد و اگر نمی شناسد و یا دسترسی ندارد، باید تمام آن را به فقرا بدهد و اگر خودش فقیر باشد می تواند به اندازه رفع فقر از آن استفاده کند.
