مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

منظور عُسر و حرج شخصى است.

منظور آن است که اگر از روی یکی از انگشان پا به غیراز انگشت کوچک تا برآمدگی پا هر چند با یکی از انگشتان دست مسح شود کافی است.

با توجّه به لسان روايات، در مساجدي که مستمراً در آن اقامه جماعت شود، حتي اگر يک وعده نماز به‌طور مستمر در آن برپا شود، میتوان‌ اعتکاف کرد.

منظور از مسجد جامع مسجدى است كه به طور مرتّب در آن نماز جماعت برگزار مى گردد. بنابراين در تمام چنين مساجدى اعتكاف جايز است.

تمام موارد را شامل می شود.‌

منظور از محاذات براى كسى كه به‌طرف مکه مى‌رود آن است كه به‌جايى برسد كه ميقات در سمت راست يا چپ او واقع‌شده، به‌گونه‌اى كه اگر از آن نقطه عبور كند ميقات متمايل به پشت او گردد.

منظور لباس‌هایی است که در عرف مردم آن را لباس زینت مى‌خوانند وزن‌ها براى زیبایى آن را مى‌پوشند، شبیه آرایشى است که در صورت خود انجام مى‌دهند.

قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.

منظور آن است که رکوع از حالت قیام صورت پذیرد بنابراین کسی که بعد از خواندن سوره برای کشتن حیوان گزنده‌ای (مثلاً) خم‌شده و پس‌ازآن بدون آنکه کاملاً بایستد به رکوع برود قیام متصل به رکوع را بجا نیاورده و لذا واجب است کاملاً بایستد و سپس به رکوع برود.

عمره و حج و اجزاء آن از عبادات است و بايد با نيّت خالص براى اطاعت خداوند تعالى بجا آورد و منظور از قصد قربت، قصد جلب رضاى خدا و قرب به ذات پاك اوست.

در صحيح بودن عمل كفايت مى‌كند كه آن را «براى خدا» يا «براى اطاعت امر خدا» يا «براى نجات از كيفر الهى» يا «براى رسيدن به بهشت» و يا «براى وصول به ثواب معنوى» انجام دهد.

منظور این است که وقتی می‌گوید الله‌اکبر خدا را به بزرگی می‌ستاید و وقتی می‌گوید الحمدالله، حمد می‌کند خدا را.

قسم، مخصوص منكر نیست بلكه مدعی نیز می تواند با یادكردن قسم موجب فیصله دادن دعوا شود لذا در مواردی که عده شهود برای شهادت كافی نباشد، قسم مدعی را قسم جزء بینه می گویند البته قسم جزء بینه برای اثبات برخی دعاوی كارآیی ندارد.‌

قسم استظهاری قسمی است كه از میت به مدعی مرجوع شده است زیرا چه بسا میت با شاهد گرفتن و یا بدون شاهد گرفتن دین را ادا كرده باشد كه ما اطلاعی از آن نداریم این قسم برای نوع خاصی از دعاوی -كه دعوی دین بر میت باشد- كارآیی دارد و مورد آن جایی است كه “اصل حق”‌ بر میت ثابت شده و “بقاء”‌ آن در نظر حاكم مشكوك باشد كه در آن صورت، حاكم می تواند از مدعی بخواهد كه بر بقاء حق خود قسم یاد كند. در این مورد، كسی كه از او مطالبه قسم شده، نمی تواند قسم را به مدعی علیه رد كند. این سوگند در حقیقت برای تكمیل سائر دلائل است.‌

براى صحيح بودن قرائت، دقّت‌های علماى تجويد شرط نيست؛ همين اندازه كه در عرف عرب بگويند كلمات را صحيح ادا مى‌كند كافى است.