در قصاص عضو جایز است ولی در قصاص نفس در میان فقها اختلاف است و جواز عفو بعید نیست و احتیاط در مصالحه است ولی دیه خسارتی است که به مقتول وارد می شود و از او به ورثه منتقل می شود و مجنی علیه نمی تواند آن را ببخشد.
آري؛ خطبه‌ها بايد بعد از نماز خوانده شود.
این کار مبطل روزه نیست ولی سزاوار است روزه‌دار از آن بپرهیزد.
هر گونه اهانت به مقام شامخ امامان معصوم (علیهم السلام) و توهین به آن بزرگواران در صورتی که توهین کننده مسلمان باشد موجب ارتداد است و اگر مسلمان نباشد در حکم ساب النبی (ص) است و این گونه افراد در اسلام مجازات بسیار سنگینی دارند. خداوند مسلمین و مخصوصاً پیروان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) را از شر دشمنان مصون و محفوظ دارد.
هرگاه رهن و اجاره به‌صورت زير باشد، صحيح است: مالك ملك خود را به مبلغ كمى اجاره دهد و در ضمن عقد اجاره شرط كند كه مستأجر فلان مبلغ را به او وام دهد و ملك مورد اجاره در مقابل آن وام رهن باشد.
نماز قضا را میتوان با جماعت خواند، خواه نماز امام جماعت ادا باشد يا قضا، ولى احتياط مستحب اين است كه هر دو يك نماز را بخوانند، مثلاً نماز قضاى ظهر را با نماز ظهر بخواند و نماز قضاى عصر را با نماز عصر.
مادامی‌که مميّز نباشند، لمس و نظر جايز است؛ و هنگامی‌که به حدّ تميز رسيدند نگاه كردن قبل از بلوغ، اگر مفسده خاصی نداشته باشد، اشكالى ندارد.
اگر کسى عمداً چیزى را که لاى دندانش مانده است فروبرد، روزه‌اش باطل می‌شود.
اگر رفتن به شهر كارى شاق و موجب عسر و حرج باشد و بيمار مزبور نياز به مراجعه به طبيب داشته باشد جايز است.
در نماز آیات خواندن حمد وسوره های مختلف در رکعات آن مانعی ندارد.
منشأ وسواس، ناآگاهى نسبت به مسايل شرعى است و تنها راه حل آن،آشنا شدن به احكام دينى و بىاعتنايى به وسواس است. وظيفه شما این است كه مانند ساير مردم متديّن عادى عمل كنيد (هرچند به نظر خودتان كافى نباشد) و بيش از آن وظيفهاى ندارید. ما مسؤوليّت اعمال شما را برعهده مىگيريم. اگر با دقت به دستور فوق عمل كنید ظرف مدت كوتاهى نجات می یابید. براى موفقيّت شما در عمل به دستور فوق دعا مىكنيم.
در این مورد که نوشته‌اید، صداى خود را آهسته‌تر کند و یا بدون تکیه به صوت بخواند.
در صورتى که به حکم حاکم شرع محجور نشده باشد معاملاتش در هر حال نافذ و صحیح است ولى اگر موجب سلب قدرت از اداى دِین شود حرام است.
بالاترین معیار ایمان و تقوا و اطاعت فرمان خدا و صفاتى است که موجب محبت و سازش با یکدیگر است.
