مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مجتهدى كه از او تقليد مى‏كند بايد مرد، بالغ، عاقل، شيعه دوازده‌امامی، حلال‏زاده و همچنين بنا بر احتياط واجب عادل و زنده باشد. (عادل كسى است كه داراى حالت خداترسى باطنى است كه او را از انجام گناه كبيره و اصرار بر گناه صغيره بازمی‌دارد).‌

تقلید از مجتهدی که در بعضی از ابواب اجتهاد دارد خالى از اشکال نیست.‌

درصورتی‌که برای خودش انجام دهد و اسراف محسوب شود عدالت او از بین می‌رود و ادامه تقلید از او جایز نیست اما اگر برای اماکن عمومی است و مجلل بودن در حد مطلوب و باعث آبرومندی شیعه و مسلمین شود کار خوبی است.

البتّه امکان‌پذیر است و بهترین دلیل بر امکان، وقوع آن است که ما در حوزه‌های علمیّه شاهد و ناظر آن هستیم.‌

بیهوشی موقت تأثیری در وضع مرجع و مقلد ندارد.‌

مرجعیت هیچ ارتباطى با مسائل قومى و نژادى ندارد; شرایط و ضوابط آن در رساله‌های عملیّه نوشته‌شده است.‌

به مجتهدى که دیگران از او تقلید می‌کنند «مرجع تقلید» می‌گویند.‌

جایز است به شرط آن که فتاواى او موجب مفسده ای در جامعه اسلامى نگردد.

درصورتی‌که قبلاً عدالت را احراز کرده تا دلیل قطعی برخلاف آن قائم نشود باید بر طبق سابق عمل کند.‌

چنانچه مجتهدى احساس کند که شرایط مرجعیت یا اجتهاد را ازدست‌داده لازم است اعلام کند.‌

مانعى ندارد و ممکن است به مقام اجتهاد برسد.‌