مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که نیازمند باشد و عداوتی نسبت به مسلمین نداشته باشد اشکالی ندارد.

الف) احتمال کافى نیست; و ظن اگر سبب شود که او خود را مستحق بداند کفایت می‌کند.ب) شبهه آن است که انسان آن وطى را براى خود مجاز بداند; هرچند براثر عوارض آن را حرام ببیند. مثلاً تصوّر کند که ازدواج شرعى واقع‌شده، ولى در ماه رمضان یا در زمان عادت باهمسرخود نزدیکى کند. این هم مصداق وطى به شبهه است.ج) درصورتی‌که باور کند آن وطى براى او حلال است، حکم وطى به شبهه جارى است.د) واطى به شبهه صاحب فراش نیست؛ و اگر آن زن شوهرى داشته باشد، فرزند به شوهر ملحق می‌شود.ه) هیچ‌کدام وطى به شبهه نیست، هرچند تکلیف از چنین اشخاصى برداشته‌شده است. ولى در نکاح فاسد، اگر خیال می‌کرده نکاح صحیح است، وطى به شبهه محسوب می‌شود.

در صورتی که (بیمه) متعهد هستند هزینه را بپردازد می تواند بگیرد.

ورزش کردن مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، باید ساعت ورزش خود را تغییر دهد و به فاصله زمانی افطار تا سحر و یا زمان‌هایی که توان بیشتری برای ورزش کردن دارد موکول نماید. در غیر این صورت، تنها مجوز افطار این است که در برخی روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعی از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد؛ و تا ماه رمضان سال آینده قضای آن را بجا آورد.

به مقدار کم که معمول است مانعی ندارد.

هرگاه صاحب حقّ از صمیم دل گذشت کند، ذمّه میّت برى مى شود; ولى اگر بستگان میّت مى دانند که صاحب حقّ در اثر حیا یا اجبار چنین گفته، باید رضایت او را تحصیل کنند

اگر با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند سپس شوهر آن زن فوت کند بعد از عده وفات می‌تواند با او ازدواج نماید. البته باید به‌صورت جدی از گناه خود توبه نمایند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران نمایند.

پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.

شوهر احق است.‌

تمام افرادى که جان و مال آنها محترم است، حقّ امتیازات آنها نیز محترم است.

اشکال ندارد، هرچند احتیاط بهتر است.

تقصیر جزء عبادات است و چون به فتوای ما تقصیر محرم توسط محرم دیگر حرام است و عبادت را با حرام نمی¬توان انجام داد؛ بنابراین نباید اکتفا کند و مجدداً تقصیر می¬کند.

اقتدا کردن کراهت دارد، البته منظور از كراهت در اينجا كمتر بودن ثواب است وگرنه نماز جماعت درهرصورت ثواب دارد.

هرگاه ركوع را فراموش كند و پيش از سجده اوّل يا میان دو سجده، يا قبل از آن‏كه پيشانى براى سجده دوم به زمين رسد متوجّه شود، بايد برگردد و بايستد و بعد به ركوع رود و دو سجده را نیز بعد از رکوع بجا آورد.

در صورتى که بتواند به آسانى بدهى را ادا کند، قرض کند و گرنه واجب نیست.‌