حکم تمسخر شخص جایز الغیبة
آیا شخص ظالمی که غیبت او جایز است مانند رئیسجمهور آمریکا؛ آیا میتوان علاوه بر غیبت، چهره او را نیز مسخره کرد؟
بهتر آن است که با این مسائل، منطقی برخورد کنید.
بهتر آن است که با این مسائل، منطقی برخورد کنید.
اگر تجمّل گرایى به معناى اسراف و تبذیر باشد، حرام است و اگر اسراف و تبذیر نیست، بهتر ترک آن است.
درصورتیکه متعلق به دیگران باشد ضمان دارد؛ در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است مگر اینکه ضرورت داشته باشد.
چنانچه ممکن باشد که زیادى را به دیگرى واگذار کند و دور ریخته نشود، مانعى ندارد که زیادتر بگیرد و الا اسراف است و حرام است.
مصرف بیرویه آب قابل شرب یا آبهای زراعتى، در هیچ زمانى مجاز نیست؛ باید در این نعمت گرانبهای الهى، همه مردم صرفهجویی کنند و جلوی هرگونه اسراف را بگیرند.
مسلماً اسراف است و جایز نیست.
الف) نهتنها جایز بلکه واجب است.ب) اشکال ندارد.ج) دروغ گفتن براى نجات جان افراد اشکال ندارد ولى به خطر انداختن جان خود یا دیگرى براى حفظ جان دیگران لازم نیست و اگر جان دیگرى را به خطر بیندازد ضامن است.
چنانچه نتوانید کارفرما را متقاعد کنید که طبق قوانین و مقررات عمل شود، آن کار را رها کنید و به دنبال کار مشروعى باشید. انشاء الله خداوند به شما کمک خواهد کرد.
اگر واقعاً مسئله بهصورت اهم و مهم درآید و مانند دروغ براى اصلاح ذات البین شود، مانعى ندارد. ولى چون ممکن است این حکم وسیله سوءاستفاده قرار گیرد و به هر بهانهای خبرهاى دروغ منتشر کنند، باید حتّى الإمکان از این کار پرهیز کرد.
اگر قرینهای بر تخیّلى بودن آن وجود داشته باشد مانعى ندارد.
با توجه به اینکه این پاسخها جنبه تعارف و تشریفات دارد و معمولاً معنی حقیقی آن قصد نمیشود و منظور خوب نسبی است نه خوب مطلق اشکالی ندارد.
انسان تا یقین نداشته باشد، نباید چیزى را بهصورت قطعى بیان کند; بلکه باید بهعنوان احتمال بیان کند، مگر اینکه قرائنى وجود داشته باشد که آن بیان درواقع جنبه احتمالى دارد و در موارد امتحان انسان میتواند جوابى را که احتمال قوى به صحیح بودنش میدهد، بنویسد.
توریه آن است که انسان سخنى دوپهلو بگوید و قصدش چیزى باشد، ولى مخاطب چیز دیگرى بفهمد. مثل اینکه کسى پشت در خانه بیاید و بپرسد: آیا فلآن کس در خانه است؟ و گوینده سخن در جواب بگوید: اینجا نیست و منظورش از «اینجا» پشت در باشد، ولى شنونده خیال میکند شخص موردنظر در خانه نیست؛ و اینگونه توریه مشروط به حال ضرورت نیست; هرچند بهتر رعایت ضرورت است.