مى‌توانند براى ورود به مکه عمره مفرده انجام دهند و براى حج محرم نشوند، ولى كسانى كه مستطيع هستند نبايد اين كار را قبول كنند و بايد عمره و حج تمتّع را بجا آورند و درهرصورت، اگر در حال احرام لباس دوخته معمولى بپوشند، حج آن‌ها صحيح است؛ ولى بايد كفّاره بدهند.
دلیلى بر نجاست جفت نیست (همان‌طور که در تعلیقه عروه نیز نوشته‌ایم) بنابراین اگر آلوده به خون نباشد یا شک داشته باشیم پاک است.
چنانچه مرد، رسماً به خواستگاری رود و صحبت‌های مقدماتی انجام شود و قصد ازدواج، قطعی باشد، زن می‌تواند با هماهنگی خانواده، به مقدار لازم، بدون حجاب (نمایان بودن سروصورت، گردن، مقداری از دست و بازو مقداری از پاها) در برابر خواستگار، ظاهر شود. البته اگر ممکن باشد، این کار را کسانی مانند مادر و خواهر مرد یا زنان دیگر انجام دهند.
اگر از فضای دهان خارج و وارد حلق شده روزه صحیح است اما اگر داخل فضای دهان باشد و آن را فروببرد علاوه بر قضا کفاره هم دارد.
مصرف داروى مذكور جايز نيست و نوعى از مواد مخدّر محسوب می‌شود.
خصا به معناى بیرون کشیدن و بیرون آوردن بیضه‌هاست و اگر بیضه‌ها را به‌طوری بکوبند که از کار بیفتد آن‌هم در حکم خصاست.
شرکت در راهپیمایی‌های بزرگ لازم است و لازم بودن به معنی واجب بودن است.
اگر از روى نادانى يا فراموشى درحالی‌که پيراهن يا لباس‌های معمولى ديگر در تن دارد احرام ببندد، احرام او صحيح است؛ ولى بايد فوراً آن لباس را از تن بيرون آورد و فقط لباس احرام بپوشد و اگر اين كار از روى علم و عمد باشد، احتياط آن است كه در اين صورت بعد از بيرون آوردن آن لباس و پوشيدن لباس احرام، دوباره نيّت كند و لبّيك بگويد.
اگر راه درمان آن‌ها منحصر به شنيدن موسيقى باشد، به مقدار ضرورت مانعى ندارد.
هرگاه بعد از احرام به خاطر ندانستن مسئله يا فراموشى، پيراهن به تن كند احرامش صحيح است؛ ولى بايد آن را از طرف پايين درآورد و اگر ممكن نشد، بايد آن را بشكافد و بيرون آورد.
براى محاسبه مسافت هشت فرسخ بايد فاصله‌ی بین دو شهر یعنى آخرین خانه مبدأ حرکت و اولین خانه مقصد را حساب کرد.
هرگاه محرم براثر سردى هوا، يا علّت ديگر، ناچار شود لباس دوخته بپوشد، اين كار اشكالى ندارد، ولى اگر ممكن است، لباس دوخته را پشت‌ورو كند و بر دوش بيندازد و دست در آستين آن نكند و اگر اضطرار به پوشيدن لباس دوخته به اين نوع پوشش رفع نمى‌شود، مى‌تواند به‌طورمعمولى لباس بپوشد.
دیه‌ی این ضربه ثلث دیه قتل است و نسبت به نقص عضو دیه ندارد، امّا حالت فراموش‌کاری به مقدارى که حاصل‌شده است، ارش دارد یعنى آن را به‌کل دیه عقل و هوشیارى که دیه کامل است می‌سنجند و به همان نسبت باید دیه بپردازند.
کراراً گفته‌ایم احکام و قوانین الهی تابع افراد و اشخاص نیست بلکه تابع نوع است، به این معنا که اگر مجموع مردآنجامعه را با مجموع زنان مقایسه کنیم، بازدهی اقتصادی مردان به‌مراتب بیش از زنان است؛ هرچند ممکن است زنانی برای خانواده خود نان آورتر از مردان باشند بنابراین مصلحت شخصی معیار نیست بلکه مصلحت نوعی باید در نظر گرفته شود. در قوانین عرفیّه نیز چنین است، مثلاً می‌گویند: برای احراز فلان مقام، شخص باید دکترا داشته باشد، درحالی‌که عدّه‌ای از لیسانسه‌ها از عدّه‌ای از دکترها باسوادترند، حتی عدّه‌ای از کسانی که اصلاً مدرکی ندارند بسیار بافضیلت تر از گروهی از آن‌ها هستند که مدارک دانشگاهی دارند. در این‌گونه موارد معیار فرد نیست، بلکه معیار مجموعه‌هاست.جهت آگاهی بیشتر می‌توانید به «تفسیر نمونه»، جلد اول، صفحه‌ی 689، ذیل آیه‌ی 178 و 179 سوره‌ی مبارکه‌ی «بقره» مراجعه فرمایید.جهت آگاهی بیشتر می توانید به «تفسیر نمونه»، جلد اول، صفحه ی 689، ذیل آیه ی 178 و 179 سوره ی مبارکه ی «بقره» مراجعه فرمایید.
