نسبت به غذاهای غیر گوشتی اگر احتمال بدهیم این غذاها به وسیله کارخانه ها یا ابزار و آلات یا دستکش تهیّه شده، هیچ اشکالى ندارد، ولى هرگاه یقین داشته باشید با دست یا بدن آنها با رطوبت تماس پیدا کرده احتیاط آن است که در غیر موارد ضرورت اجتناب شود امّا در موارد ضرورت مثل مسافرتهایى که به کشورهاى غیر اسلامى مى شود و پرهیز از این امور مشکل است، مى توانید پرهیز نکنید.
نفقه را باید بدهد ولی بیش از نفقه زمانی که بچه پیش او بود لازم نیست.
هرگاه ندانند آيا كودك به مقدارى كه سبب محرم شدن است شیر خورده يا نه، محرم بودن ثابت نمىشود بلکه بايد يقين حاصل شود.
الف: در چنین صورتى احتیاط واجب پرداخت دیه است.ب: احتیاط واجب آن است که در هر سه مورد دکتر بپردازد البته می‌تواند با گیرندگان عضو شرط کند که آنها بپردازند.ج: حربى دیه ندارد.
بلندتر بودن جاى مأموم از جاى امام اشكال ندارد، ولى اگر امام در صحن مسجد بايستد و عدّهاى از مأمومین در بالكن و پشت‌بام و طورى باشد كه به آن جماعت نگويند، صحيح نيست. مثل اينكه امام در طبقه اوّل بايستد و مأمومین در بعضى از طبقات بالا كه از جماعت دور است.
نمازخواندن در هر دو خوب است.
اولاً:تقبيل همسر بدون شهوت هم كفاره دارد و كفاره‌اش يك گوسفند است. ثانياً: اگر همسر را به قصد لذت ببوسد و انزال شود كفاره‌اش يك شتر است و اگر انزال نشود نيز كفاره دارد و كفاره آن بنابر احتياط يك شتر است
البته چیزی به عنوان مهریه به شخص ثالث نمی توان داد اما تعیین پرداخت مالی به عنوان شرط ضمن عقد برای او مانعی ندارد.
اگر ضرورت مهمی نباشد تغییر موقوفه جایز نیست و اگر ضرورت مهمی باشد باید عوض آن را بپردازند و در محل دیگری زمین مناسب دیگری تهیه کرده و وقف حسینیه کنند.
اگر کسی بدون تحقيق كافى از مجتهدى تقليد نموده باشد و مطابق فتوای او عمل کرده، سپس بفهمد تقلیدش صحیح نبوده باید مرجع تقلید خود را عوض کند در این صورت اگر اعمال سابق، مطابق فتواى اين مجتهد باشد صحيح است وگرنه نظر مرجع خود را درباره آن سؤال کرده و مطابق آن عمل می‌کند.
اگر براثر جهل به مسئله طواف را ترك كند و به وطن خويش بازگردد، باید حج را اعاده نمايد و اگر طواف عمره بوده قربانى واجب نيست، ولى اگر طواف حج بوده احتياط واجب آن است كه قربانى كند.
نذر در مورد كارهايى صحيح است كه انجام آن ممكن باشد.
در وقف خاص هرگاه بين كسانى كه مال براى آنان وقف‌شده چنان اختلافى پيدا شود كه اگر مال وقف را نفروشند بيم آن مىرود كه فسادى به بار آيد، خونى بريزد يا اموالى تلف شود، در اين صورت مىتوانند آن مال را بفروشند و در مصرفى كه به مقصود وقف كننده نزدیک‌تر است صرف نمايند.
در غير صورت ضرورت جايز نيست.
