مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احکام قسم جاری می شود.‌

رضايت او لازم نيست؛ و درصورتی‌که نجاتش منحصر به راهى است كه آسيبى به او می‌رسد اشكالى ندارد و ضامن نيست.

در موارد ضرورت اشكالى ندارد.

«حدّ ترخص» يعنى از وطن يا محل اقامتش به‌اندازه‏اى دور شود كه صداى اذان شهر را نشنود و مردم شهر او را نبينند، امّا ديدن و نديدن ديوارهاى شهر اثرى ندارد.

جايز نيست با مال حرام، يا مالى كه خمس آن را نداده، حج بجا آورد و اگر لباس احرام و طواف وسعى و پول قربانى و اجرت چادر و فرشی كه بر آن وقوف به عرفات و منى مى‌كند حرام باشد، مرتكب كار حرامی‌شده است.

اگر به نيّت احتياط عمل كرده‌ايد ضررى ندارد؛ ولى رفتن روى كوه و بالاى كوه واجب نيست.

خودآزارى جنسى نوعى بيمارى است و مبتلايان به آن بايد به روانكاو مراجعه كنند تا درمان شوند.

هرگاه ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش‏ بيايد كه ركوع نكرده بايد بايستد و به ركوع رود و اگر به حالت خميدگى به ركوع برگردد نماز او باطل است زيرا قيام متّصل به ركوع را به‌جا نياورده است.

در صورت ثبوت جرم، قاضى مى تواند منتظر عفو بماند.

درصورتی‌که بدهی او فوری باشد نباید آن را ترک کند و به زیارت معصوم (علیه‌السلام) برود اگر زمان ادای قرض نرسیده و یا قرض دهنده به او مهلت برای پرداخت قرض بدهد اشکالی ندارد.

در شرایط اضطراری مانعی ندارد.

باید برگردد و اگر برنگشته باید نماز را همراه امام تمام کند و بنا بر احتیاط واجب اعاده کند.

درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند.

مصرف کردن این پول تنها در صورتى جایز است که رضایتِ دهندگان پول نسبت به آن جلب شود ولی درصورتی‌که الآن مصرف لازمی نباشد می‌توانند آن را پس‌انداز کنند و سود آن تعلق به مسجد دارد و اگر کسی از هیئت‌امنا خدمتی به مسجد کند فقط به‌اندازه حق‌الزحمه مربوط به همان خدمت می‌تواند برداشت کند.

در اینگونه موارد اشکالی ندارد که نماز را کمی به تأخیر بیاندازید زیرا جنبه حق الناس دارد.