مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قتل نفس در اسلام جنبه خصوصى دارد و با گذشت اولیاى دم، قصاص منتفى مى شود مگر این که تکرار آن اثر خاصّى در جامعه بگذارد و نظم و امنیّت را مختل سازد، در این صورت مساله جنبه عمومى پیدا مى کند و پاى عناوین ثانویّه به میان مى آید و نه تنها در مورد سوال بلکه در موارد مشابه که در شهرها یا روستاها اتفاق مى افتد، حاکم شرع مى تواند به عنوان مقدمه حفظ نظم از تعزیرات بازدارنده مناسبى بهره بگیرد. این مساله را به موارد دیگرى که در شرع حق، جنبه شخصى دارد نیز مى توان تسرّى داد و هرگاه مشکل جنبه عمومى پیدا کند از تعزیرات استفاده نمود، البتّه تشخیص موضوع بر عهده خود حاکم شرع است و گاه احتیاج به نظر خواهى از اهل خبره در این گونه موضوعات دارد.‌

اگر قصد جدی در اجاره به‌شرط تمليك بوده باشد مانعى ندارد و ربا محسوب نمى‏شود؛ ولى اگر جنبه صورى دارد و ظاهراً براى فرار از رباست جايز نيست.

هرگاه طلا را به طلا، يا نقره را به نقره بفروشند (خواه سكّه ‏دار باشد يا بى ‏سكّه) در صورتى كه وزن يكى از آنها زيادتر باشد معامله حرام و باطل است هرچند يكى طلاى ساخته شده باشد و ديگرى نساخته، يا ساخت آنها از نظر مرغوبيّت تفاوت داشته باشد، يا عيار آنها مختلف باشد، مثلًا يك گرم طلاى 18 عيار را به يك گرم و نيم طلاى 14 عيار بدهد، همه اينها حرام و باطل است، ولى فروختن طلا به نقره اشكالى ندارد، چه وزن آنها مساوى باشد يا غير مساوى.

ظاهراً اشکالى ندارد هرچند احتیاط ترک آن است.

خير، علاوه بر اين ظهار شرايطى دارد كه معمولاً حاصل نمی‌شود.

نزديكى با همسر در حال احرام حرام است و هرگاه در حال «احرام حج» از روى علم و عمد با همسر خود نزديكى كند، چنانچه قبل از وقوف به عرفات يا مشعر الحرام صورت گيرد، حجّ او فاسد مى‌شود؛ ولى بايد آن را تمام كرده، و سال آينده اعاده نمايد، و كفّاره آن يك شتر است، و بايد آن زن و مرد تا پايان مناسك حج از هم جدا شوند، يا شخص سوّمى با آنها باشد، و در سال بعد نيز هنگامى كه به آن مكان ـ كه عمل مذكور در آن واقع شده ـ مى‌رسند، بايد تا پايان حج از هم جدا شوند.

تفحّص درباره ديگران جايز نيست؛ مگر این‌که مسئله به‌صورت گسترده درآيد و سبب آلودگى اجتماع شود.

وضو و غسل او صحیح است.

انرژی‌درمانی ذاتاً اشکالى ندارد، ولى چنانچه مستلزم امر حرامی‌باشد جایز نیست.

درصورتی‌که برای کارهای مشروع باشد و استفاده از تلگرام برخلاف قوانین و مقررات نباشد اشکالی ندارد.

لازم است طبق مقرّرات شرع گناه متّهم به او تفهیم شود و اجازه دفاع را به او بدهند و سپس بر طبق موازین عدل اسلامى و طبق آنچه در احکام مقدّس فقهى آمده است داورى شود. ‌

اگر واقعاً اعتقاد به الوهیّت حضرت على(علیه السلام) داشته باشند، کافرند; ولى بسیارى از غُلات فعلى ادّعاى خود را توجیه مى کنند که منجر به ادّعاى الوهیّت نشود و ما اظهارات آنها را مى پذیریم; مگر این که علم به خلاف آن داشته باشیم.‌

در فرض سؤال تغلیظ نمی‌شود.

درصورتی‌که مطمئن بوده جنب نمی‌شود و اتفاقاً جنب شده است، روزه‌ی او صحیح است.

اگر به‌اندازه یک بندانگشت باشد کافی است.