ظهار: ظهار آن است که مرد به زن خود بگوید: أَنْتِ عَلَىَّ كَظَهْرِ أُمِّى: «تو نسبت به من، مانند پشت مادر منى»! این کار رسم عرب جاهلی بوده و با اين گفته او را به‌منزله مادر خود و اين سخن را به‌منزله طلاق می‌پنداشتند. اسلام این برنامه جاهلى را امضاء نكرد، بلكه براى آن مجازاتى قرارداد.
منظور از لعان این است که مردی همسر خود را متهم به زنا کند و شهود لازم را برای آن نداشته باشد در اینجا چهار مرتبه نزد حاکم شرع قسم یاد می‌کند که در گفتارش راست‌گوست و مرتبه پنجم می‌گوید لعنت خدا بر من اگر دروغ بگویم که در این صورت حد قذف از او برداشته می‌شود و زن در این صورت مورد اتهام واقع می‌شود مگر درصورتی‌که چهار بار قسم یاد کند که شوهرش دروغ می‌گوید و در مرتبه پنجم می‌گوید غضب خدا بر من اگر دروغ بگویم که در این صورت زوجیت آن‌ها از بین می‌رود و زن باید عده نگه دارد و حرام ابد می‌شوند.
چون با لعان از هم جدا می‌شوند به‌طور طبیعی ارث نمی‌برند و به دلیل اینکه لعان حکم طلاق قطعی را دارد و قابل بازگشت نیست در صورت فوت یکی از زن یا شوهر در طول مدت عده نیز ارث نمی‌برند.
اصطلاحی در فقه اسلامی به معنای سوگند شوهر بر خودداری از هم‌خوابگی باهمسرش به‌منظور آزار دادن اوست. ایلاء را حداکثر تا ۴ ماه می‌توان ادامه داد، پس از گذشت این مدت شوهر یا باید باهمسرش بیامیزد یا او را طلاق دهد. درصورتی‌که مرد قبل از فرارسیدن چهار ماه سوگند خود را زیر پا گذارد باید کفاره شکستن قسم را ادا کند.
باید 60 مسکین را طعام دهد و اگر نشد 60 روز روزه‌بگیرند.
خير، علاوه بر اين ظهار شرايطى دارد كه معمولاً حاصل نمی‌شود.
مرد باید مهریه را بپردازد و اگر قبل از وقوع نزدیکی لعان کند تمام مهریه را ضامن است ولعان احکام طلاق را ندارد و منصف مهریه نیست.
چنانچه مرد اقرار به مواقعه دارد ولد به او ملحق است و با قسم از او نفى نمی‌شود.
اگر شش ماه بعد از ازدواج بوده شوهر دوم پدر فرزند است.
در فرض سؤال لعان معنی و مفهوم ندارد و فرزند متعلق به شوهر است مگر اینکه بتواند با دلیل قطعی ثابت کند که فرزند از او نیست مثل اینکه ثابت شود سالهاست از زوجه دور است و دراین‌بین زوجه صاحب فرزند شده است.
