اگر واقعاً قصد ده روز کرده است و اشتباهاً 9 روز مانده، نماز کامل است و اگر قصد کرده تا فلان تاریخ مثلاً 13 ماه بماند و خیال می‌کرده 10 روز بوده است و درحالی‌که 9 روز بوده، نماز او شکسته است و باید نمازهای گذشته را قضا کند.
تقاص از اموال ربا گیرنده با اجازه حاکم شرع جایز است.
كسانى كه به خاطر بيمارى يا لال بودن نمىتوانند تکبیر را درست بگويند بايد هر طورى مىتوانند بگويند و اگر هيچ نمىتوانند بگويند احتياط واجب آن است كه اشاره كنند و با زبانى كه در میان افراد كر و لال متعارف است آن را ادا نمايند و در قلب خود نيز بگذرانند.
اگر مطابق مذهب اهل سنت به وظیفه‌اش عمل کرده، اعاده ندارد.
انسان بايد فطره كسانى را كه قبل از غروب شب عيد فطر نان‌خور او حساب مىشوند بدهد، خواه بزرگ باشند يا كوچك، مسلمان باشند يا كافر، واجب النفقه باشند يا غير واجب النفقه، نزد او زندگى كنند يا در جاى ديگر.
هرگاه قبل از تقصير گمان كند سعى خود را كامل كرده، بايد به اين گمان قناعت نكند و تحقيق نمايد و اگر فكرش به‌جايى نرسيد، مقدارى را كه اطمينان به انجامش ندارد، به‌جا آورد و اگر بدون تحقيق تنها به گمان این‌که سعى خود را كامل كرده، تقصير كند (موى سر را كوتاه كند) و پس‌ازآن با همسر خود نزديكى نمايد، احتياط واجب آن است كه علاوه بر تكميل سعى خود، يك گاو قربانى كند (قربانى را اگر بتواند در مکه و اگر نتواند در شهر خود ذبح مى‌كند).
كسى كه میتواند قسمتى از نماز را ايستاده بخواند واجب است آن مقدار را بايستد و بقيّه را بنشيند و اگر نتوانست بخوابد.
احتیاط واجب جلب رضایت ورثه است.
لعن در این موارد جایز نیست و باید با زبان خوش به ایشان تذکر دهید.
اگر عمره تمتّع را به سبب ريا، يا غير آن، باطل كند، احتياط واجب آن است كه حج اِفراد بجا آورد و پس‌ازآن عمره مفرده انجام دهد و در سال ديگر حج را اعاده نمايد، مگر این‌که بتواند عمره را اعاده كند.
باید به همان نیتی که برای عمره قبل احرام بسته محرم شود وتغییر آن جایز نیست.
برای کسانی که آنجا هستند نمی تواند بخواند و باید آنها را آموزش دهد؛ در مورد کسانی که آنجا نیستند مانعی ندارد ولی خود آنها هم در وطن بخوانند.
به این صورت پاک نمی‌شود ولیکن اگر از نزد شما برود و احتمال بدهید که در غیاب شما دهان خود را آب‌کشیده کافی است.
درصورتی‌که جاهل مقصّر باشد باید قضا کند، ولى اگر دسترسى به فراگرفتن مسئله نداشته، یا اصلاً احتمال بطلان نمی‌داده، قضا ندارد.
چنانچه كسى كه طواف واجب (اعم از طواف عمره، يا طواف حج، يا طواف نساء) را فراموش كند و به وطن بازگردد و با همسر خود نزديكى نمايد، هرگاه از روى فراموشى و جهل به مسئله باشد كفّاره ندارد، ولى اگر مسئله را مى‌دانسته و عمداً مرتكب آن شده بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن در محرمات احرام بیان‌شده است؛ و در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.
