نماز با گفتن «الله‌اکبر» آغاز می‌شود و به آن «تَکْبیرَةُ الإِحرام» می‌گویند (چون با همین تکبیر است که بسیارى از کارها که قبل از نماز جایز بوده، بر نمازگزار حرام می‌شود، مانند خوردن و آشامیدن، خندیدن و گریستن و سخن گفتن).
بايد موقع گفتن تکبیره‌الاحرام بدن آرام باشد و اگر درحالی‌که مثلاً قدم برمی‌دارد الله‌اکبر بگويد باطل است و چنانچه سهواً بگويد احتياط واجب آن است كارى كند كه نماز باطل شود (مثلاً صورت را (مثلاً صورت را از قبله برگرداند)) و دوباره تکبیر بگويد.
روایات ناظر به دو دست است ولی بالا آوردن یک دست موجب بطلان نماز نمی‌شود.
تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.
تکبیرة الاحرام از ارکان نماز است و ترك آن خواه از روى عمد باشد يا سهو نماز را باطل می‌کند، امّا اضافه كردن آن (يعنى به‌جاى يك الله‌اکبر مثلاً دومرتبه الله‌اکبر بگويد) اگر عمدى باشد موجب باطل شدن نماز است اما اگر از روى سهو باشد نماز را باطل نمی‌کند، هرچند احتیاط مستحب آن است که آن را اعاده کند.
كسانى كه به خاطر بيمارى يا لال بودن نمىتوانند تکبیر را درست بگويند بايد هر طورى مىتوانند بگويند و اگر هيچ نمىتوانند بگويند احتياط واجب آن است كه اشاره كنند و با زبانى كه در میان افراد كر و لال متعارف است آن را ادا نمايند و در قلب خود نيز بگذرانند.
هرگاه شك كند که تکبیرِ الاحرام را گفته يا نه چنانچه مشغول خواندن حمد شده است به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده بايد تکبیر را بگويد.
مستحب است نمازگزار موقع گفتن تکبیرة الاحرام و تکبیرهاى بین نماز، دست‌ها را تا مقابل گوش‌ها بالا ببرد (کف دست‌ها روبه‌قبله باشد)؛ و مستحب است تكبير از ابتداى حركت دست‌ها به سمت بالا شروع شود و پايان آن تا رسيدن دست به بالا يعنى كنار گوش باشد.
«الله‌اکبر» مانند ساير ذكرهاى نماز و حمد و سوره بايد به عربى صحيح گفته شود و عربى غلط يا ترجمه آن كافى نيست.
تدریجاً به صورتی که دچار مشقت نشود قضای آن نمازها را بجا بیاورد.
باید تکبیر را بگوید و وارد نماز شود و احتیاطاً قبل از آن، صورت را از قبله برگرداند.
اگر هم‌زمان باشد مانعی ندارد.
