مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.

خیر مستحب نیست.

نماز را بايد به‌قصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مى‏كنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مى‏خوانم كافى است.

هرگاه اصل نماز را براى خدا مى‏خواند، ولى به‌قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى‏دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت‏تر است اشكالى ندارد.

هرگاه قصد قربت داشته باشد مانعى ندارد. البته جهر و اخفات را باید رعایت کند.

اگر قسمتى از نماز را به‌قصد ريا انجام دهد نماز باطل است، خواه قسمت واجب باشد مثل حمد و سوره، يا مستحب مانند قنوت، بنابراحتياط واجب.

نيّت بايد تا آخر نماز ادامه داشته باشد و اگر طورى غافل شود كه نداند چه مى‏كند نمازش باطل ‏است.

باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.

نماز با گفتن «الله‌اکبر» آغاز می‌شود و به آن «تَکْبیرَةُ الإِحرام» می‌گویند (چون با همین تکبیر است که بسیارى از کارها که قبل از نماز جایز بوده، بر نمازگزار حرام می‌شود، مانند خوردن و آشامیدن، خندیدن و گریستن و سخن گفتن).

بهتر است نیّت جماعت کند تا از ثواب نماز جماعت بهره‌مند شود.

هركس براى ريا يعنى نشان دادن به مردم نماز يا عبادت ديگرى را انجام دهد علاوه بر اين‏كه عبادتش باطل است گناه كبيره نيز انجام داده است و اگر خدا و مردم را هر دو در نظر بگيرد باز عملش باطل و گناه كبيره است.

تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.