مستحب است قربانى را سه قسمت كند: یک‌سوّم آن را براى خود بردارد و یک‌سوّم را درراه خدا به نيازمندان صدقه دهد و یک‌سوّم را به دوستان و مؤمنان هديه نمايد. البتّه لازم نيست تقسيم به سه قسمت به‌طور مساوى باشد، ولى دادن بخشى از آن به فقير واجب است، امّا خوردن چيزى از آن واجب نيست؛ هرچند موافق احتياط است.
قبل از شش سال اگر با قصد بدي نباشد مانعي ندارد.
هرگاه بعضى قصاص کنند (مثلاً اولیاى دم یکى از مقتولین فاضل دیه را بپردازد و قصاص کند) دیه بقیّه از اموال قاتل پرداخته می‌شود.
كسى كه امانت را قبول نموده اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد و زیاده‌روی هم ننمايد و اتفاقاً آن مال تلف شود ضامن نيست، ولى اگر به اختيار خودش آن را در جايى بگذارد كه گمان مىرود ظالمى بفهمد و آن را ببرد، چنانچه تلف شود ضامن است، مگر اينكه جايى بهتر از آن نداشته باشد و نتواند مال را به صاحبش يا كسى كه بهتر حفظ مىكند برساند.
لواط محسوب نمی شود، اما تعزیر شدید دارد.
فقط در حال راه رفتن رعایت قبله لازم نیست و باید قبله را رعایت کند.
عمل به عهدی که با غیر خدا ببندد واجب نیست ولی بهتر عمل کردن است.
اگر ضرورت مهمی وجود داشته باشد مجاز است اما باید بعداً از سایر اموالش جبران کند.
در مسائلی که مربوط به حکومت است باید پیرو ولایت‌فقیه بود.
اول شب: يکي دو ساعت بعد از غروب و آخر شب: یکی دو ساعت قبل از اذان صبح.
قصاص ندارد; ولى دیه دارد.
باید به وظایف دیگر خود عمل کند، تنها مى تواند تمکین را منوط به گرفتن مهر کند، آن هم در صورتى که مهر حالّ بوده و قرائن دلیل بر تأخیر آن نبوده است.
چنانچه مرتهن بدون آنکه بینه داشته باشد چنین ادعایی کند، قول راهن با قسم خوردن پذیرفته می‌شود.
حرکت دسته‌های کار خوب و مناسبي است و شکوه و عظمت فوق‌العاده‌ای به عزاداري می‌دهد و جزء شعائر است. ولي توجّه داشته باشند، وقت نماز بايد مراعات شود؛ و باید بانظم کامل و پرچم‌های آبرومند که اهداف مقدّس عاشورا بر آن نوشته‌شده باشد، صورت گیرد. بهتر آن است که ریش‌سفیدان در قلب دسته‌های باشند و جوانان در جلو و افراد بزرگ‌سال در عقب دسته و خواهران به دنبال آن‌ها باشند.
