مساله اي که حکم آن را نمي داند
مسأله 13ـ اگر مسأله اى پيش آيد که حکم آن را نمى داند مى تواند عمل به احتياط نمايد، يا اگر وقت آن نمى گذرد صبر کند تا دسترسى به مجتهد پيدا کند، و اگر دسترسى ندارد يک طرف را که بيشتر احتمال صحّت مى دهد انجام مى دهد و بعداً سؤال مى کند، اگر مطابق فتواى مجتهد بود صحيح است وگرنه بايد اعاده کند.
راههاى ثابت شدن نجاست
مسأله 136ـ نجس بودن چيزى از سه راه ثابت مى شود: اوّل آن که انسان يقين پيدا کند، ولى گمان حتّى گمان قوى کافى نيست; بنابراين، غذا خوردن در بعضى از اماکن عمومى که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آنها دارد جايز است، مگر آن که يقين به نجاست پيدا کند. دوم آن که «ذواليد» يعنى کسى که چيزى در اختيار اوست (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چيز نجس است. سوم دو نفر عادل و يا حتّى يک نفر گواهى دهد.
نحوه غسل جنب از حرام
مسأله 132ـ احتياط مستحبّ آن است که از عرق جُنُب از حرام پرهيز شود و براى رعايت اين احتياط، بهتر است با آب ملايم غسل کند، که به هنگام غسل بدن او عرق نکند، اين در صورتى است که با آب قليل غسل نمايد و اگر با آب کر و مانند آن باشد اشکال ندارد، امّا بعد از پايان غسل يک بار همه بدن را آب بکشد (بنابراحتياط مستحبّ).
خرما، مويز و کشمشي که در غذا بجوشد
مسأله 127ـ هرگاه مويز و كشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به طوری که آب به داخل آن نفوذ کند و آب داخلش نیز بجوشد حرام می شود امّا نجس نیست و می توان آنها را جدا کرد و غذا را خورد. ولی در حال سرخ کردن و دم کردن در برنج و امثال آن مانعی ندارد. و در مورد خرما نیز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلک شود مانعی ندارد. ولی اگر مقدار آن بقدری باشد که بجوشد ولی مستهلک نشود نمی توان آن را خورد.
