مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خلاف احتیاط است.

خورانيدن عين نجس، مانند مسكرات به اطفال نيز حرام است و بنا بر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى كه نجس شده به اطفال نيز خوددارى كرد، امّا آنچه براثر نجس بودن دست خود آن‌ها نجس می‌شود، اشكال ندارد.

این سخنان صحیح نیست و لازم است این خواهران بدون تحقیق عهده‌دار بیان مسائل نشوند که مسئولیت آن سنگین است.

خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است.

در وسایلی مانند لباس نمازگزار، حوله دست و صورت و ظروف غذا اگر نجس شود بنا بر احتیاط واجب باید خبر دهد.

فروختن و عاريه دادن چيز نجس اشكال ندارد و اطّلاع دادن نيز لازم‏ نيست، مگر درصورتی‌که بداند گيرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال می‌کند، كه احتياط واجب اعلام است. همچنين اگر نزد عاريه گيرنده نجس شود، به هنگام برگرداندن در همين صورت اعلام می‌کند.

هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آن‌ها قبول است، همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاک‌شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب‌کشیده، ولى نمى‏دانيم درست آب‌کشیده يا نه پاك است.

هرگاه انسان ببيند كسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى‏خورد، يا بالباس نجس نماز مى‏خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب‌خانه ببيند ميهمان بالباس و بدن‌تر روى فرش نجسى مى‏نشيند، احتياط واجب آن است كه به او اعلام كند.

کسانی که احکامی را نمی‌دانند لازم است آن احکام به آن‌ها گوشزد شود ولی در موضوعات لازم نیست مگر آنکه معاشرت با آن‌ها داشته باشد.

گذاشتن قرآن روى عين نجس چنانچه موجب بی‌احترامی باشد، حرام است و بايد آن را برداشت.

آب نيم‏خورده «حيوانات نجس» مانند سگ و خوك نجس است، امّا نیم‌خورده حيوانات حرام‌گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاك است هرچند خوردن آن مكروه است.

نوشتن قرآن با مركّب نجس حرام است و اگر عمداً يا سهواً نوشته شود بايد آن را محو كنند، يا آب بكشند.