مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمی‌تواند با او زندگى کند و ازدواجش باطل است.

بعضى از اسناد زيارت ناحيه معتبر است و لذا می‌توان آن را قرائت كرد. ولى دو جمله از آن را نخوانند. جمله‌ای كه می‌گوید «اهل‌بیت با سرهاى برهنه روز عاشورا بيرون آمدند» و جمله‌ای كه می‌گوید «بدن شهداى كربلا را درندگان بيابان خوردند».

درصورتی‌که آميخته با حرام يا ضرر مهم ديگري نباشد ذاتاً اشکالي ندارد، ولي چنانچه مستلزم حرامی‌باشد (مانند لمس و نظر حرام) تنها در صورت ضرورت جايز است.

درصورتی‌که عين همان طلاها را بازنگرداند اجاره مفهوم ندارد. بنابراين، راه صحيح براى آنچه معمول است، آن است كه شخص خواهان اجاره، يك كيلو طلا از طلافروش به قيمت مثلاً یک‌میلیون و دويست هزار تومان در ذمّه خود خريدارى كند و طلا را تحويل بگيرد و بدهى در ذمّه اوست، سپس يك كيلو طلا به‌صورت تحويل يك سال (سلف) به طلافروش در مقابل یک‌میلیون ازآنچه در ذمّه اوست را بفروشد، كه در رأس سال يك كيلو طلا به او بدهد و دويست هزار تومان باقيمانده در ذمّه را نيز بپردازد.

ترجمه‌ی دقیق سلام نماز به این صورت است:(السَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّها النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ)درود و رحمت و برکات خدا بر توای پیامبر.(السَّلامُ عَلَیْنا وَ عَلى عِبادِ اللّهِ الصّالِحینَ)درود بر ما و بر بندگان صالح خدا.(السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ)درود بر شما اى نمازگزاران و مؤمنان و رحمت و برکات خدا بر شما.

مفسده در لغت به چیزی گفته می‌شود که علت فساد و تباهی است و در اصطلاح فقه، در حوزه احکام فردی به هر چیزی گفته می‌شود که زمینه گناه را برای انسان فراهم می‌کند و در حوزه احکام اجتماعی چیزی است که موجب بروز ناهنجاری، درگیری و اختلاف، سستی عقاید مردم و ضررهای مختلف می‌گردد که در جای خود مورداستفاده قرار می‌گیرد.

درصورتی‌که اعلام آمادگی برای ازدواج کند و مورد اتهام نباشد لازم نیست از او سؤال شود.

فكرهايى كه بدون اختيار براى انسان پيدا می‌شود اشكالى ندارد؛ ولى می‌توان آن‌ها را با ذكر لاحول ولا قوه الا بالله العلى العظيم از ذهن خود دور كرد.

این مورد از مصادیق اعراض قهرى است؛ و همچنین نسبت به اولادشان تا زمانى که با آن ها زندگى مى کنند.

سینه زدن در تکیه‌ها و خیابان‌ها با این‌که زن‌ها می‌بینند درصورتی‌که سینه‌زن، پیراهن پوشیده باشد، اشکال ندارد ولى اگر برهنه باشد، جایز نیست.

نه حد دارد و نه تعزیر; مگر این که عناوین ثانویّه اى در اینجا مطرح گردد.‌

هرگاه چيزى پاك بوده شك دارد نجس شده است يا نه پاك است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شك دارد پاک‌شده يا نه نجس است.

اوّل ماه از پنج طريق ثابت می‌شود:1- ديدن ماه با چشم، امّا ديدن با دوربين و وسايل ديگرى از اين قبيل كافى نيست.2- شهادت عدّه‏اى كه از گفته آن‌ها يقين پيدا شود (هرچند عادل نباشند، همچنين هر چيزى كه مايه يقين گردد).3- شهادت دو مرد عادل، ولى اگر اين دو شاهد صفت ماه را برخلاف يكديگر بگويند، يا نشانه‌هایی بدهند كه دليل بر اشتباه آن‌هاست به گفته آن‌ها اوّل ماه ثابت نمی‌شود.4- گذشتن سى روز تمام از اوّل ماه شعبان كه اوّل ماه رمضان با آن ثابت می‌شود، يا گذشتن سى روز تمام از اوّل ماه رمضان كه اوّل ماه شوال ثابت مى‏شود (البتّه اين در صورتى است كه اوّل ماه قبل مطابق همين طرق ثابت‌شده باشد).5- حكم حاكم شرع، به اين صورت كه براى مجتهد عادلى اوّل ماه ثابت شود و سپس حكم كند كه آن روز اوّل ماه است، در اين صورت پيروى از او بر همه لازم است، مگر كسى كه يقين به اشتباه او دارد.

اگر با آب قليل پاك چيزى را كه نجس شده بشويند پاك می‌شود امّا آبى كه از آن جدا می‌شود و آن را «غساله» گويند، نجس است؛ مگر در آبى كه با آن مخرج بول و مدفوع را می‌شویند كه با پنج شرط پاك است:1. يكى از اوصاف سه‏گانه نجس را به خود نگرفته باشد.2. نجاستى‏ از خارج به آن نرسيده باشد.3. نجاست ديگرى مانند خون يا بول همراه آن نباشد.4. بنا بر احتياط واجب ذرات مدفوع در آب پيدا نباشد.5 بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد، ولى پاك بودن اين آب به آن معنى است كه اگر به بدن و لباس ترشّح كند لازم نيست آن را آب بكشند، امّا ساير استفاده‏هاى آب پاك را از آن نمى‏توان كرد.

اشکالی ندارد.‌