مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تنها عروس خود انسان یعنى همسر پسرش بر او محرم است نه عروس همسرش.

بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را قضا کند‌

هرگاه تقصير را فراموش كند و به سراغ اعمال حج برود (يعنى احرام ببندد و به عرفات برود)، عمره و حج او صحيح است و چيزى بر او نيست، ولى بهتر آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.

حتّى الامکان نباید کسى را از هیئت بیرون کرد شاید تحت تأثیر واقع شود و هدایت گردد؛ و در صورت ضرورت باید با زبان خوب عذرشان را بخواهند.

ساختمانها نبايد طورى ساخته شود كه همسايگان براى حفظ حجاب خود در منزل به زحمت بيفتند.

بدون شک فقه شیعه بر اساس ادّله اربعه بنا نهاده شده، که یکى از آنها دلیل عقل است. منتها عقل باید قطعى و جامع جمیع جهات باشد، و در مثالهایى که ذکر کرده اید متأسّفانه اشتباهات فقهیّه متعدّدى وجود دارد.مثلا بند چهارم که نوشته اید: «اگر مرد در شب عروسى همسرش را ترک کند و ده سال برنگردد...» این مسأله از نظر موازین فقهى درست نیست. چنانچه زوجه در عُسر و حرج بیفتد، و لو بعد از شش ماه بوده باشد، ما اجازه طلاق را مى دهیم. و تاکنون چه بسیار زنانى که شوهرشان آنها را رها کرده، و از طریق همین فتوا آزادى خود را یافته اند.و در مورد بند سوّم، اوّلا مرد نمى تواند در شرایط غیر متعارف مانند وسط نماز یا مواردى از این قبیل، از زن تقاضاى تمکین کند، بلکه طبق عرف و عادت باید انجام شود. و ثانیاً در مورد زن نیز در صورتى که ترک آمیزش براى او خطر انحراف جنسى داشته باشد، یا مشکل مهمّى ایجاد کند، هرگز انتظار چهار ماه کشیده نمى شود.و در بند دوّم، در صورتى که توافق طرفین به صورت شرط ضمن العقد، یا شرط مبنىٌ علیه العقد، بر سلامت بوده باشد، هر عیبى سبب حقّ فسخ مى شود.باقى مى ماند بند اوّل، هم اکنون در بسیارى از جوامع بشرى زن و مرد حق طلاق را دارند، و مى توانند بدون عذر موجّهى از هم جدا شوند. اگر در مورد زن ظلم محسوب مى شود، در مورد مرد هم ظلم به شمار مى آید. بنابراین ظلم طرفین را در میان عقلا باید پذیرا باشید. از آن گذشته، همان گونه که در دادگاه هاى امروز هم دیده مى شود، مى توان جلوى طلاقهاى هوس آلود را گرفت. به علاوه با توجّه به این که مرد به هنگام طلاق متحمّل خسارات زیادى مى شود فرضى که شما کرده اید یک فرض غیر واقعى است که مرد بدون هیچ عذرى دست به طلاق بزند، حتماً عذرى دارد البتّه آنچه در بالا گفتیم اجمال مسأله است.

فوریت تکلیفی است و نماز مذکور صحیح است و نیازی به اعاده ندارد.

اگر امام ايستاده باشد و مأموم نداند در كدام ركعت است می‌تواند اقتدا كند و حمد و سوره‏ را به‌قصد قربت ‏بخواند و نمازش صحيح است، خواه معلوم شود امام در ركعت سوم و چهارم بوده، يا در ركعت اوّل و دوم، به‌شرط اين‏كه نماز ظهر و عصر باشد كه حمد و سوره را امام آهسته مى‏خواند.

نگاه کردن به چنین تصاویری حرام و از مصاديق اشاعه فحشا محسوب می‌شود و لازم است به‌طورجدی از انجام آن اجتناب شود.

كسى كه اهل مکه است اگر به خارج از مکه سفر كند، سپس به‌سوی مکه بازگردد، مى‌تواند «حج تمتّع» يا «حج قِران» و «اِفراد» بجا آورد.

دو مفهوم جداگانه هستند. مثلا کسی که مواد مخدر را در سطح وسیع منتشر می کند «مفسد فی الارض» است اما محارب نیست چون سلاحی نکشیده و به عکس کسی که برای یک بار مردم را با اسلحه تهدید کند «محارب» است ولی «مفسد فی الارض» نیست مگر اینکه این کار تکرار شود.‌

در حال حاضر که بسیارى از کارها در اجتماع به صورت صف و قرار گرفتن در نوبت انجام مى شود این امر، یک حقّ عقلایى محسوب مى گردد، یا به تعبیر دیگر از بین بردن آن نوعى ظلم به حساب مى آید و مشمول ادلّه حرمت ظلم و تعدّى بر حقوق مردم است البته در مواردى که در عرف عقلا استثنا مى شود، مثل یک بیمار اورژانسى در مطّب دکتر و مانند آن، اشکالى ندارد.

غسل ترتيبي به اين صورت است که بعد از نيت، نخست سروگردن، سپس نيمه راست و پس از آن نيمه چپ را می شوید و رعايت اين ترتيب، مستحب است. بنابراين اگر همه بدن به هر صورتي شسته شود غسل صحيح است، هر چند توصيه ما اين است که در حد توان اين ترتيب را رعايت نمايند و تمام غسل‌های واجب و مستحب در عمل با یکدیگر فرقى ندارند مگر در نیّت.

در فرض سؤال جایز نیست.

با توجّه به اينكه اين كار مخالف ضوابط اداره بيمه است و در ابتدا با بيمه شده شرط مى شود، جايز نيست. هر چند اداره بيمه در ارائه برخى از خدمات خود كوتاهى كند؛ ولى براى طبیب، تفحّص لازم نیست.