مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هر دینار یک مثقال شرعی است که حدود سه و چهاردهم گرم طلا و هر درهم معادل دو و نيم گرم نقره می‌باشد. براي اطلاع از قيمت دقيق آن می‌توانید به زرگرها مراجعه نماييد.

در صورتی که از این فرصت به عنوان ابراز عشق و علاقه به نامحرمی استفاده شود کار حرامی است و حتی در مورد افراد محارم نیز چون یک فرهنگ غربی است کار خوبی نمی باشد.

درصورتی‌که امید هدایت او به‌وسیله آن باشد، اشکالى ندارد، در غیر این صورت اشکال دارد.

اگر قرینه‌ای در کار نباشد آنچه خانواده و اقوام عروس آورده‌اند متعلّق به عروس است و آنچه خانواده و اقوام شوهر آورده‌اند متعلّق به شوهر است و اگر نسبت فامیلی بین زوجین باشد آنچه زنانه است متعلّق به عروس و آنچه مردانه است متعلّق به داماد و بقیه مشترک است

چنانچه لباس و چیزهایی باشد که مخصوص کودکان است تعلق به نوزاد دارد خمس ندارد (ولی اگر تا زمان تکلیف نوزاد باقی بماند و بعد از بلوغ تا یک سال مصرف نشود بنا بر احتیاط واجب خمس دارد) و اگر هدیه به‌صورت پول و مانند آن باشد متعلق به پدر است و در این صورت باقیمانده آن در سر سال خمسی بنا بر احتیاط واجب خمس دارد.

با توجه به آنچه نوشته اید استفاده از آن اشکالی ندارد.‌

احتیاط واجب آن است که یکی از آن‌ها را قصد کند.

نماز را بايد به‌قصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه كه اگر سؤال كنند چه مى‏كنى، بتواند جواب دهد كه براى خدا نماز مى‏خوانم كافى است.

نايب در طواف نساء نيز بايد قصد منوب‌عنه را نمايد و احتياط مستحب آن است كه آن را به‌قصد «ما فى الذمه» يعنى آنچه بر عهده او است بجا آورد.

در روايات اسلامى و كلمات فقهاى عظام (رضوان‌الله تعالى عليهم) آداب و مستحبات بسيارى براى هر يك از اعمال «حج» و «عمره» ذکرشده كه قسمت قابل توجّه‌ی از آن را عيناً در اينجا مى‌آوريم، ولى ازآنجاکه بعضى از آن‌ها دليل كافى ندارد (و ما اصلِ تسامحِ در ادلّه سنن و مستحبات را صحيح نمى‌دانيم) بهتر است همه را به‌قصد «رجاء»، يعنى به اميد این‌که مطلوب شرع مقدّس و داراى ثواب باشد، به‌جا آورد.«نكته مهم ديگر» این‌که انجام بعضى از اين مستحبات در زمان ما و در آن انبوه جمعیت، براى بسيارى از مردم غیرممکن است؛ بنابراين آنچه را ممكن است انجام مى‌دهند و آنچه را نمى‌توان انجام داد اگر موردعلاقه حاجى باشد و نيّت انجام آن را، در صورت امكان داشته باشد، طبق روايات معصومين: خداوند مطابق نيّتش به او پاداش خواهد داد.

هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت‏ كند روزه او صحيح است.

لازم نيست در موقع نيّت معيّن كند كه تيمّم او بدل از غسل است يا بدل از وضو، همين اندازه كه قصد اطاعت امر الهى را دارد كافى است، حتّى اگر يكى را به جاى ديگرى نيّت كند امّا قصد او اطاعت امر واقعى الهى باشد صحيح است.

نيّت احرام چنين است كه قصد مى‌كند کارهایی که بر محرم حرام است را، بر خود حرام بشمرد و به دنبال آن به اعمال عمره يا حج بپردازد و كافى است با در نظر گرفتن اين معنى، به زبان، يا در قلبش بگويد: «احرام مى‌بندم براى عمره تمتّع از حج واجب (يا مستحب) براى خودم (يا براى كسى كه از طرف او نیابت‌دارم) قربت الى الله» و منظورش از «احرام مى‌بندم» بناگذارى بر تحريم كارهاى مزبور بر خويش است و در احرام حج مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى حج واجب قربت الى الله» و در عمره مفرده مى‌گويد: «احرام مى‌بندم براى عمره مفرده قربت الی الله».

(با توجه به شبهه وجوبی که دارد) اشکال دارد.

نیابت مستحبات از حی یا میت اشکالی ندارد هرچند بهتر، اهدای ثواب است.