تكرار در حدّ معقول اشكالى ندارد، ولى زیاده‌روی در هيچ كارى شايسته نيست.
عمره انجام‌شده، كفايت مى‌كند.
احرام او صحيح است و حج او مستحبى محسوب مى‌شود و کفایت از حج واجب نمى‌كند و از احرام خارج‌شده است.
مى‌تواند آن را به‌عنوان سهم خود بردارد، يا به دوستانش، يا به فقرا و نيازمندان بدهد، ولى دادن آن به قصّاب ـ به‌عنوان اجرت كارى كه انجام داده ـ اشكال دارد و احتياط مستحب آن است كه اگر خودش از آن استفاده كرده، قيمت آن را صدقه بدهد و ملاك قيمت روز ذبح قربانى است.
حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّه‌اش می‌ماند. اگر ماه ذی‌الحجه تمام نشده، در وطنش قربانى می‌کند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذی‌الحجه قربانى می‌نماید.
1- درصورتی‌که برخلاف شرایط تصریح‌شده در عقد، یا مبنی علیه العقد، عمل شده باشد، اجرة المثل به او تعلّق می‌گیرد مشروط بر اینکه بیش از اجرة المسمّى نباشد. ولى اگر در مقدار ساعات اختلاف دارند، اجیر باید با دلیل شرعى، مقدار ساعت را ثابت کند. مگر آن‌که طبق قرارداد، تعیین مقدار به او واگذارشده باشد.2- اگر قراردادى براى نوشتن نام محقق نباشد و عرف و عادت نیز صاحب اثر را ملزم به این کار نکند (که به‌صورت شرط مبنى علیه العقد درآید)، نوشتن نام محقق لازم نیست.
اوّل باید آن را با خاک پاک که مخلوط باکمی آب باشد خاک‌مال کرد و بعد دومرتبه در آب قلیل، یا یک‌مرتبه در آب کر یا جارى شست و اگر آب دهان سگ در ظرفى بریزد، احتیاط مستحب آن است که همین کار انجام شود، امّا اگر جاى دیگرى از بدن سگ با رطوبت به ظرف ملاقات کند خاک‌مال کردن واجب نیست بلکه باید آن را در آب قلیل سه مرتبه و در آب کر یا جارى یک‌مرتبه شست.
بايد به شكلى بايستد كه جلوى بدن او روبه‌قبله باشد.
1- آرى در این صورت زوج ناشز است و زوجه می‌تواند به حاکم شرع شکایت کند تا او را وادار به انجام‌وظیفه نماید و در صورت لزوم تعزیر کند.2- درصورتی‌که زوج به‌هیچ‌وجه حاضر نباشد امساک به معروف یا تسریح به احسان کند و زوجه در عسر و حرج قرار گیرد، حاکم شرع می‌تواند او را طلاق دهد.
در فرض سوال زوجه مى‌تواند به حاكم شرع شكايت كند و اگر ثابت شود که مرد بدون عذر شرعى و بدون رضایت همسرش به وظایف واجب خود عمل نکرده، حاکم شرع او را وادار به انجام وظيفه نموده و در صورت لزوم تعزير می كند.
هرگاه شرايط و صفات عادت ماهيانه را نداشته باشد، حكم مستحاضه را دارد و با انجام‌وظیفه مستحاضه حج و طواف او صحيح است؛ اما در صورت داشتن تمام نشانه‌هاى حيض، حكم حيض را دارد. در ضمن زنان سادات در محيط ما حكم زنان قرشيّه را ندارند و آن‌ها نيز در پنجاه‌سالگی قمرى (حدود 5/48 سال شمسى) يائسه مى‌شوند، يعنى هرگونه خون مشكوكى ببينند حكم استحاضه را دارد.
اگر عمداً و از روى اختيار نگاه نكنند اشكال ندارد؛ ولى بهتر است در ازدحام مراعات كنند.
اشكال ندارد؛ هرچند بهتر آن است كه مقنعه روى خطّ چانه باشد.
همان غسل میّت براى او كافى است.
