ابراء را نمی توان باطل کرد و در فرض سوال زن نمی تواند مطالبه کند مگر اینکه مرد خودش مایل باشد بپردازد.
در صورتی که خوف مفسده ای در این کار نباشد مانعی ندارد.
در صورتی که بیمه دولتی بوده باشد ما به التفاوت حق بیمه را به اشخاص نیازمند بدهید تا بتوانید از آن شرعا استفاده کنید.
درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند و روزه ماه مبارک رمضان واجب است و در تکاليف واجب، رضايت و عدم رضايت ايشان شرط نيست و فرد بايد طبق تکليف خود عمل کند و روزه بگيرد.
در صورتى که یقین به فوت همسرشان پیدا کنند، ازدواج جایز است و در غیر این صورت اگرماندن در آن حال، مایه عسر و حرج شود، حاکم شرع مى تواند آنها را طلاق دهد و در غیر این صورت باید طبق دستور حاکم شرع چهار سال درباره آنها تحقیق شود اگر اثرى پیدا نشد حاکم شرع آنها را طلاق مى دهد.
اگر چاره‌ای ندارند می‌توانند به مقدار ضرورت استفاده کنند و آن را به ذمه بگیرند و هر وقت توانایی داشتند به صاحبش برسانند و اگر به صاحبش دسترسی ندارند به نیت او به فقرا صدقه دهند.
با توجه به اینکه دو دانگ به عنوان مهریه واگذار شده واجب است اجاره آن را به شما بدهد و نفقه را نیز باید پرداخت نماید.
فطریه ایشان که بر عهده شماست، فطریه غیر سادات محسوب می شود.
فطری‌هایشان که بر عهده شماست، فطریه غیر سادات محسوب میشود.
مانعی ندارد ولی چون مهریه سنگین است تعدیل آن شایسته است.
اگر در آنجا عید و در ایران آخر ماه رمضان باشد باید روزه را بخورد و بعداً قضا کند.
در مواقعی که بیم خطر هنگام ایستادن برای نماز می‌رود و یا بیم خطر در استعمال آب است باید نشسته بخواند و تیمم کند.
هر گاه زن آگاهانه این کار را انجام دهد و شما از او شکایت کنید مستحق مجازات است ولی اگر ضرری به شما نزده مجازات او مجازات اضرار نیست بلکه تنها به دلیل تقلب مجازات می شود.
سزاوار است مدّتى با او مدارا کنید و او را نصیحت کرده و به او محبّت نمایید شاید تدریجاً عوض شود و کار به طلاق نکشد و در غیر واجبات و محرّمات زیاد سختگیرى ننمایید، اگر نتیجه نگرفتید مى توانید از او جدا شوید، ولى چون مطابق آنچه نوشته اید این زن ناشزه و غیر مدخوله است حقّ نفقه ندارد و اگر او بخواهد طلاق بگیرد، طلاق او طلاق خلع است و جز از طریق بذل مهریّه یا مانند آن و رضایت زوج امکان پذیر نیست
