وقف كننده بايد بالغ و عاقل و داراى قصد و اختيار باشد و شرعاً حق تصرّف در اموال خود را داشته باشد، بنابراين انسان سفيه يا بدهكارى كه حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع كرده اگر چيزى از اموال خود را وقف كند صحيح نيست.
این را با یک مثال ساده روشن می‌کنیم فرض کنید دست شخصی نجس شد و سپس خشک شد (البته عین نجاست در آن نیست) دیگری با دست‌تر با او دست داد، دست نفر دوم نجس می‌شود و هرگاه دست او خشک شد و نفر سومی با دست‌تر به او دست داد، دست نفر سوم هم نجس می‌شود ولی اگر او با شخص چهارمی دست دهد هرچند دست نفر چهارم هم تر باشد، دست او نجس نمی‌شود. اینجاست که می‌گوییم واسطه سوم نجس است ولی نجس نمی‌کند.
این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.
جايز نيست; مگر در مواقع ضرورت كه آن نيز موجب بطلان روزه است.
احتیاط واجب آن است که از ورود کفّار در مساجد جلوگیرى شود، مگر درجایی که براى تحقیق در مورد اسلام باشد یا موجب خوش‌بینی و علاقه آن‌ها به اسلام و مسلمین گردد، اشکالى ندارد، البته باید جهات شرعى را رعایت کنند و سبب آلودگى مسجد نشوند و گرفتن وجهى از آن‌ها در صورتى جایز است که با میل و رضاى خود آن را بدهند و الزامى براى این کار نباشد.
شخصی كه سير و پياز و مانند این‌ها خورده و بوى دهانش مردم را آزار مىدهد مكروه است به مسجد برود.
به یقین خلاف آداب است و نوعی اهانت محسوب می شود.
ديه جنين به پدر و مادرش می‌رسد و اگر يکي از آن‌ها در سقط شرکت داشته از ديه ارث نمی‌برد و تمام آن به ديگري می‌رسد و اگر هر دو در سقط شرکت داشته‌اند ديه به پدربزرگ و مادربزرگ پدري و مادري و برادران و خواهران آن جنين می‌رسد و طبق قانون ارث تقسيم می‌شود و اگر آن‌ها رضايت دهند مشکل حل می‌شود.
«وادى عقيق» محلی است در سمت شمال شرقى مکه، كه حدود 94 كيلومتر با آن فاصله دارد و آن، ميقات اهل «عراق» و مردم «نجد» است و تمام كسانى كه از آن محل عبور مى‌كنند، مى‌توانند ازآنجا مُحرِم شوند.
واجبات نماز يازده چيز است: 1 نيّت، 2 تكبيرة الاحرام، يعنى «الله‌اکبر» در اول نماز، 3 قيام، 4 قرائت، 5 ركوع، 6 سجود، 7 ذكر ركوع و سجود، 8 تشهد، 9 سلام، 10 ترتيب، 11 موالات (پی‌درپی به‌جا آوردن اجزاء نماز).
در سعى چند چيز واجب است:اوّل: نيّت واجب است سعى را با «قصد» و براى رضاى خدا انجام دهد و همين اندازه كه اجمالاً بداند چه مى‌كند و براى حج يا عمره سعى مى‌نمايد، كافى است و گفتن به زبان لازم نيست.دوم: شروع از «صفا»سوم: ختم كردن به «مروه»، رفتن از صفا به مروه يك دور و بازگشت از آن دور دوم حساب مى‌شود. بنابراين، دور هفتم به مروه ختم مى‌شود.چهارم: سعى هفت دور تمام باشد بايد سعى صفا و مروه هفت دور تمام باشد؛ نه كمتر و نه بيشتر.پنجم: سعى در داخل مسعى انجام گيرد سعى ميان صفا و مروه بايد از طريق معمول باشد. بنابراين، اگر قسمتى از سعى را از داخل مسجدالحرام، يا فضاى بيرون انجام دهد، درست نيست.ششم: سعى به‌صورت متعارف انجام گيرد واجب است هنگام رفتن به مروه رو به مروه و هنگام برگشتن به صفا، رو به صفا باشد.هفتم: غصبى نبودن لباس، ستر عورت در مردان و حجاب در زنان براى صحت سعى احتياط واجب آن است كه لباس انسان غصبى نباشد و ستر عورت در مردان و حجاب براى زنان لازم است.
در رمى جمره چند چيز واجب است: 1. نيّت و قصد قربت؛ كافى است در دل قصد داشته باشد كه براى اطاعت فرمان خدا و انجام مناسك حج، هفت سنگ كوچك به جمره مى‌اندازد و به زبان آوردن لازم نيست.2. تعداد سنگ‌ها بايد هفت عدد باشد؛ البتّه نه زياد بزرگ و نه زياد كوچك؛ بلكه كافى است هرکدام به‌اندازه يك سرانگشت باشد. حاجى مى‌تواند براى تهيه سنگ‌ریزه رمى سنگ‌های بزرگ‌تر را خرد كند. 3. سنگ‌ها را يكى بعد از ديگرى پرتاب كند؛ اگر دو عدد يا بيشتر را باهم بزند كافى نيست و يكى حساب مى‌شود.4. اصابت سنگ‌ها به ستون و ديوار جمره لازم نيست، بلكه كافى است در حوضچه اطراف ستون بيفتد. بنابراين، اگر به ستون و ديوار اصابت كند و به خارج از حوضچه پرتاب شود كافى نيست و ظن به عدد سنگ‌ها اعتبار ندارد، بلكه يقين لازم است. 5. بايد سنگ‌ها را پرتاب كند، نه این‌که روى جمره بگذرد و اگر به كمك شخص، يا چيز ديگرى به جمره برسد كافى نيست. (مثلاً اگر سنگى را كه او پرتاب كرده درراه به كمك سنگى كه شخص ديگرى زده به جمره بخورد كافى نيست).6. وقت زدن سنگ‌ها مابين طلوعِ آفتابِ روزِ عيد و غروب آفتاب است (ولى براى «زنان» و «پيرمردان» و كسانى كه از ازدحام روز عيد ترسان هستند، جايز است شب عيد رمى كنند) و اگر فراموش كرد مى‌تواند تا روز سيزدهم بجا آورد و اگر تا آن روز به يادش نيامد، در صورت امكان بايد خودش در سال بعد در همان موقع به منى برود و قضا كند و اگر نمى‌تواند نايب بگيرد.
از وجوهى که جهت اطعام و عزادارى داده می‌شود نمی‌توان صرف حمّام کرد ولى چنانچه نذوراتى باشد که جهت مطلق کارهاى خیر نذر شده باشد، اشکالى ندارد.
چنانچه اموال را به‌عنوان هیئت قبلى خریده‌اند تمام آن تعلّق به هیئت قبلى دارد.
نذر او باطل است و از انداختن شال سبز خوددارى کند.
