حکم وام جعاله عمره
وام جعاله کمکهزینه عمره چه حکمی دارد؟
این کار وام ربوی محسوب میشود و حرام است.
این کار وام ربوی محسوب میشود و حرام است.
حق گذشت برای آنها در فرض سوال متصور نیست.
الف: آنکه اول به دنیا آمده است پسر بزرگتر است و باید به وظیفهی خود عمل نماید.ب: اگر معلوم نباشد پسر بزرگتر كدام است يعنى تاريخ تولّد پسرها درست روشن نباشد، احتياط مستحب آن است كه قضاى نماز و روزه پدر و مادر را بين خودشان قسمت كنند.
چنانچه مادر قبلاً مستطيع بوده و در رفتن به حج کوتاهي کرده و اين بيماري ادامه دارد بايد يک نفر از طرف او به حج برود و اگر پیشازاین مستطيع نبوده است با رضايت او ممکن است يکي از فرزندان براي خود حج بجا آورند.
اجاره دریافت شده باید خرج ساختن حمام برای افراد بی بضاعت و یا پرداخت آب بهای حمام آنها شود و در صورت اختلاف با اجاره کننده گان باید به کسی اجاره داده شود که به نفع موقوفه باشد.
الف.آری باید به آن عمل شود.ب.در صورت عدم دسترسی به امام جماعت سید امامت جماعت غیر سید اشکال ندارد.
چنانچه نسل ذکور به کلّی منقطع شده و در نسل بعد هم ذکوری نیست و حتّی در وقف نامه ذکور از اناث نیز تصریح نشده باید به یکی از مجتهدین مراجعه شود تا متولّی برای وقف مزبور تعیین نماید.
به کسی که چیزی را وقف می کند واقف گفته می شود.
وقف كننده بايد بالغ و عاقل و داراى قصد و اختيار باشد و شرعاً حق تصرّف در اموال خود را داشته باشد، بنابراين انسان سفيه يا بدهكارى كه حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع كرده اگر چيزى از اموال خود را وقف كند صحيح نيست.
این را با یک مثال ساده روشن میکنیم فرض کنید دست شخصی نجس شد و سپس خشک شد (البته عین نجاست در آن نیست) دیگری با دستتر با او دست داد، دست نفر دوم نجس میشود و هرگاه دست او خشک شد و نفر سومی با دستتر به او دست داد، دست نفر سوم هم نجس میشود ولی اگر او با شخص چهارمی دست دهد هرچند دست نفر چهارم هم تر باشد، دست او نجس نمیشود. اینجاست که میگوییم واسطه سوم نجس است ولی نجس نمیکند.
این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.
جايز نيست; مگر در مواقع ضرورت كه آن نيز موجب بطلان روزه است.
احتیاط واجب آن است که از ورود کفّار در مساجد جلوگیرى شود، مگر درجایی که براى تحقیق در مورد اسلام باشد یا موجب خوشبینی و علاقه آنها به اسلام و مسلمین گردد، اشکالى ندارد، البته باید جهات شرعى را رعایت کنند و سبب آلودگى مسجد نشوند و گرفتن وجهى از آنها در صورتى جایز است که با میل و رضاى خود آن را بدهند و الزامى براى این کار نباشد.
شخصی كه سير و پياز و مانند اینها خورده و بوى دهانش مردم را آزار مىدهد مكروه است به مسجد برود.