مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال باید نماز را خلاصه کند.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

چنانچه‌ کاری است که انجام ندادن آن سبب نارضایتی آن‌ها می‌شود نماز را خلاصه کند.

اگر بعد از تمام شدن نماز شک وی تبدیل به گمان شده است باید مطابق شک عمل کند.

باید هر دو را احتیاطا بجا بیاورد.‌

می تواند نماز را بشکند و یا به نیت نافله نماز را دو رکعتی تمام می کند و باید نماز مغرب و عشاء را بخواند.‌

هرگاه نماز را به رجاء و امید صحت ادامه دهند (نه به‌قصد ورود) و بعداً معلوم شود صحیح بوده کافی است و نیاز به اعاده ندارد.

در اموری که حکم شک و گمان یکی است طبق حکم عمل می‌شود اما در موارد دیگر تابع آخرین حالت است.

می‌تواند جهت جلوگیری از شک در رکعات از مهرهای رکعت‌شمار استفاده نماید.

شک مذکور در حالت نشسته موجب باطل شدن نماز می شود.‌

در فرض سؤال باید ادامه داده و برنگردد.‌

اختیار دارند که یک‌رکعت ایستاده یا دو رکعت نشسته بخوانند.

در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.‌

در فرض سؤال اعتناء نکند مگر اینکه نماز دو رکعتی نبوده و یقین دارد یا دو رکعت خوانده یا پنج رکعت که در این صورت نمازش باطل است.‌

ظن قریب به‌یقین علم عرفی شمرده می‌شود و در حکم یقین است.