هرگاه دست شخصی بيش از حدّ معمول بزرگ يا كوچك باشد اعتبارى به آن نيست، بلكه بايد ببيند افراد معمولى چه اندازه از صورت خود را مى شويند، او هم همان مقدار را بشويد، همچنين كسى كه رستنگاه موى او بسيار بالا يا بسيار پايين است مطابق افراد معمولى صورت خود را مى شويد.
هرگاه به هر علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.
چنانچه برنامه جدید ( شریک شدن در شرکت ) مزاحمتى با کار قبلى نداشته باشد، و برخلاف مقرّرات و تعهّدات او نباشد، هر دو حقوق براى او حلال است.
در فرض سؤال اگر اجمالاً نیت غسل داشته است و آب به تمام بدن می رسیده؛ غسل صحیح است و عبادات او اشکالی ندارد، در غیر این صورت باید نمازها را قضا کند، ولی روزه صحیح است.
اگر مانع بسيار کوچک باشد (به اندازه دو ميليمتر) غسل صحيح است و الا بايد مانع را برطرف کنند و همان قسمت را به نيت غسل زير آب بگيرند (نياز به تکرار غسل نيست) و نمازهايي که در اين مدت خوانده اند را قضا نمايند.
نمازهايى را كه با غسل جبيره اى مى خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنابر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.
هرگاه در لباس خود منى ببيند و يقين نمايد از خود اوست بايد غسل كند و نمازهايى را كه يقين دارد با جنابت خوانده قضا نمايد، ولى آنچه را شك دارد لازم نيست قضا نمايد.
هر گاه این کار را یکی دوبار انجام دهند محارب و مفسد نیستند ولی هر گونه خسارتی حاصل شود بر عهده آنان است و چنانچه منجر به مرگ کسی شود می توان آنها را اعدام نمود و اگر این کار تکرار شود علاوه بر لزوم جبران خسارت وارده مصداق مفسد و محارب خواهد بود.
كسى كه فقط در يك مورد نماز زياد شك می‌کند (مثلاً در حمد و سوره) چنانچه در چيزهاى ديگر شك كند بايد به دستور شك عمل نمايد، تنها درموردى كه زياد شك می‌کند اعتنا نخواهد كرد.
اگر زير ناخن كمى چرك باشد غسل اشكال ندارد، ولى بهتر است آن را تميز كند، امّا اگر ناخن را بگيرد بايد آن چرك را كه مانع رسيدن آب به بدن است برطرف كند و نيز اگر ناخن بيش از حدّ معمول بلند باشد و چرك زير آن، مانع رسيدن آب است، بايد آن را برطرف سازد.
چنانچه معمولاً ماهى يك مرتبه خون مى بيند اگر در يك ماه دوبار خون ببيند و آن خون نشانه هاى حيض را داشته باشد مثلاً سه روز پشت سرهم باشد، چنانچه روزهايى كه در وسط پاك بوده كمتر از ده روز نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد.
هرگاه بچه چهارماهه اى يا بيشتر مرده به دنيا بيايد، مادر او بنابر احتياط واجب بايد غسل مسّ ميّت كند، البته غسل نفاس او کفایت از مس میت می کند.
عبادات او اشكالی ندارد و از قبيل خطاى در تطبيق است.
در فرض سؤال كه سالها پس از طلاق همچون زن و شوهر در يك خانه با هم زندگى مىكردهاند و ظاهر حال رجوع بوده، ادّعاى مرد مبنى بر عدم رجوع پذيرفته نيست. و نیز هرگاه شهود عادل شهادت بر رجوع زن به بذل و رجوع شوهر به زوجيّت مىدهند، يا شهادت مىدهند كه پس از طلاق و در زمان عدّه و پس از آن معاشرت آنها همچون معاشرت زن و شوهر بوده ادّعاى زوج پذيرفته نمىشود.
در فرض سؤال، تحفّظ نماید و ایستاده بخواند.
