هرگاه پول را به قصد بخشش به زن به حساب او ریخته، تنها در صورتی می تواند بردارد که عوضی در برابر او نگرفته باشد.
پرداختن به امور دنيوى و مطالعات مربوط به آن براى معتكف جايز است; ولى اشتغال به اين امور در تمام اوقات اعتكاف مشكل است، و شايد با مفهوم اعتكاف از منظر اهل شرع منافات داشته باشد.
این کار جایز نیست و امتیاز وام متعلق به صاحب پول است.
در معامله مساقات مىتوانند صيغه بخوانند، همچنين اگر صاحب درخت به‌قصد مساقات آن را در اختیار كسى كه كار می‌کند بگذارد و او نيز به همين قصد تحويل گيرد بی‌آنکه صیغه‌ای بخواند، باز معامله صحيح است (ولى گفتگوى لازم براى مدّت و شرايط بايد قبلاً شده باشد).
درصورتی‌که قبل از تعلّق زکات، به پسرانش واگذار کند و سهم هر یک از آنان به حدنصاب برسد، زکات دارد ولی در غیر این صورت زکات واجب نیست؛ ضمناً اگر بعد از شروع رسیدن خرما واگذار کند باید زکات آن را بپردازند.
هرگاه عاريه دهنده بميرد بايد چيزى را كه عاريه شده به ورثه او بدهند و اگر عاريه دهنده ديوانه شود بايد آن را به ولی او داد.
بنا بر احتياط واجب سادات نمىتوانند بيش از مخارج يك سال خود را از خمس‌بگیرند.
اشکال ندارد و فرار از خمس محسوب نمی شود.
بذل زوجه نوعى هبه معوّضه است، ولى احکام مخصوص به خود را دارد.
جراحات وارده بر سر و صورت را شجاج گویند.
بر عهده کسی که مال را به‌عنوان رهن می‌دهد است مگر اینکه منافع آن را به گیرنده مال رهن واگذار کند.
بعد از اتمام نماز جمعه اشکالی ندارد.
اگر جاهل قاصر بوده نمازهای سابقش صحیح است.
اگر انسان نداند نمازى را كه امام مىخواند نماز نافله است يا نماز واجب نمىتواند به او اقتدا كند.
با توجه به اینکه در این زمینه تعمدی نداشته است برای روزه ضرری ندارد.
