باید تا آنجا که می توانند مسائل بهداشتی را رعایت کنند. و در صورتى که از حدّ معمول و متعارف پزشکى کمتر رعایت کنند، و بیم انتقال بیمارى برود، موجب ضمان است.
چنین افرادی از حضور در مجامع و مکان های عمومی باید خودداری کنند و در صورتی که این کار سبب ابتلای دیگران به بیماری خطرناک منتهی به مرگ شود دیه تعلق می گیرد و آن کس که باعث شده، باید دیه را بپردازد و اگر فقط هزینه درمانی سنگینی دارد آن را باید بپردازد.
در صورتی كه ضرر مهمّى به او مىرسد یا خطر مرگ برای او و سرایت به دیگران وجود دارد، بيمار نباید از درمان خودداری و یا آنرا قطع كند.
تنها راه برای استفاده از نطفه مرد بیگانه این است که مرد موقّتا همسر خود را طلاق دهد و آن زن پس از عدّه به عقد موقّت مرد موردنظر درآید (هرچند اصلاً همدیگر را نبینند) سپس نطفه آن مرد را برداشته و در زمان عقد با تخمک زن ترکیب کنند و پس از بخشش باقیمانده مدّت عقد موقّت و تجدید عقد دائم با شوهر سابق، نطفه ترکیب‌شده را در رحم او بکارند. فرزندی که متولّد می‌شود بر آن مرد و زن و اقوام زن محرم است اما بر اقوام مرد محرم نیست و تنها از آن زن و صاحب نطفه ارث می‌برد.
بر پدر و مادر واجب است تا در جهت اظهار جنسیت غالب او اقدام کنند.
درصورتی‌که گرانی در حدی باشد که برای مراجعه‌کننده مشقت‌بار است، مانعی ندارد و اگر قابل‌تحمل باشد، نباید مراجعه کند.
در صورتی که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی رسد.(پدر و مادر باید مشترکا دیه را بپردازند)
چنانچه تخمک و اسپرم را ترکيب کنند، ولي قبل از جايگزيني در رحم زوجه، زوج باقيمانده مدّت را ببخشد و سپس نطفه را جايگزين کنند، زوجه در حکم غير مدخوله است و عدّه ندارد؛ مانند مادر جانشين. ولي چنانچه بعد از جايگزيني نطفه، باقيمانده مدّت بخشيده شود بايد تا پايان حمل، عدّه نگه‌داشته شود.
در عصر و زمان ما که مي توانند جنس اصلي و غالب فرد را تشخيص دهند و با عمل جراحي آن جنسيت را تقويت و آشکار کنند خنثاي مشکله بسيار نادر است و در فرض مساوي بودن هر دو جنسيت، حذف يکي با عمل جراحي اشکال ندارد ولي در افرادي که جنس غالب آنها مشخص است بايد همان جنسيت را تقويت کنند و تغيير جنسيت صوری براي آنها و افراد سالم و عادي جايز نيست.
جايز است در موارد ضرورت نطفه مرد را با وسایلی گرفته و در رحم همسرش وارد كنند، لكن بايد مقدّمات آن مشروع و حلال باشد و از مقدّمات حرام پرهيز شود.
به خطر انداختن جان خود یا دیگرى براى حفظ جان دیگران از نظر شرعی لازم نیست. مگر آنکه دلیل مهمی برای این کار وجود داشته باشد. و در مورد مذکور در سوال اگر احتمال فوت نجات دهنده قوی باشد نباید این کار را انجام دهد.
