مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

حقيقت تقليد در احكام، عمل کردن به تکالیف شرعی مطابق با دستور مجتهد است.

آری؛ تقلید او در آن صورت اعتباری ندارد و اگر از ارتداد خود برگردد، تجدید نیت می کند.

ملاك انجام عبادات و تكاليف شرعى ازنظر قرآن و روايات رسيدن به «بلوغ شرعى» است.

در صورتی که به عقائد واقعی برسد گناهی نکرده است.

رضایت مجتهد شرط نیست و تقلید صحیح است.

تحقیق در دین و اعتقاد به یکى از مذاهب، غیر از تظاهر به آن است. توضیح این‌که: بر همه واجب است در اصول دین به‌اندازه توانایى خود تحقیق کنند و اگر واقعاً بعد از تحقیق کامل و کمک گرفتن از آگاهان، به آیینى غیر از آیین اسلام معتقد شوند، معذور هستند; زیرا وظیفه عقلى و شرعى خود را انجام داده، ولى به خطا رفته‌اند. امّا کسى که قبلاً مسلمان بوده و به عللى دین جدید اختیار کرده، اگر تظاهر کند محکوم به احکام مرتد است; و احکام مرتد درواقع ازجمله احکام سیاسى اسلام، براى جلوگیرى از نفوذ دشمنان در محیط اسلام و اغفال و اغواى مردم است.

تقليد از زمان رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به‌صورت ساده‌تر از امروز وجود داشته و اصحاب ائمّه نيز بعضاً تقليد مى‌كردند و بسيارى از اصحاب ائمّه از علماى محل خود تقليد مى‌كردند.

عمالی انجام‌شده در آن چند سالی که شک در مرجعی که از او تقلید کرده داشته اشکالی ندارد.

در این مسئله فرقى میان مرد و زن نیست.

به دلیل عقل و بناى عقلاى دنیا که جاهل در هر مسئله‌ای باید به عالم رجوع کند، آیا شما هرگاه مریض شوید از طبیب دستور نمی‌گیرید، احکام دین را نیز باید از متخصّصان آن فراگرفت.

تقليد شما اشكالى ندارد.