مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه فقط به مقدار وضو يا غسل آب دارد و مى‏داند اگر آن را بريزد آب پيدا نمى‏كند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد ريختن آن حرام است و احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم اين كار را نكند، همچنين اگر احتمال عقلايى مى‏دهد كه اگر آب را بريزد آب ديگرى به دستش نمى‏رسد احتياط واجب آن است كه آب را نگه‏دارد و در تمام اين صورتها اگر آب را بريزد كار خلافى كرده امّا نماز او با تيمّم صحيح است.

اگر واقعاً دسترسی به هیچکدام نداشته باشد، وضو بگیرد و به همان حالت نماز بخواند و بعد احتیاطاً نماز خود را اعاده کند.

هرگاه بتواند وضو بگیرد یا غسل کند و نماز را بدون مستحبات (ماننداقامه و قنوت) به جا آورد باید چنین کند حتّى اگر به اندازه سوره هم وقت ندارد مى تواند آن را ترک نماید و با وضو نمازبخواند.

وضو کفایت می کند و نماز او صحیح است هر چند کار خلافی کرده است.

كسى كه وضو دارد و مى‏داند اگر وضوى خود را باطل كند نمى‏تواند وضو بگيرد، چنانچه ضرر يا مشقّت فوق‏العاده‏اى ندارد بايد وضوى خود را براى نماز نگه دارد، حتّى اگر احتمال قابل توجّهى بدهد كه آب براى وضو پيدا نخواهد كرد و يا اين‏كه قبل از وقت نماز وضو دارد و مى‏داند بعداً دسترسى به آب ندارد، احتياط واجب آن است كه وضوى خود را نگه دارد.

تیمم در این صورت اشکالی ندارد ولی احتیاطا برای نماز، وضو هم بگیرد.

وضو و غسل او صحیح است.

غسل صحیح است ولی اگر سبب قضا شدن نماز او شود گناه مهمی کرده است

احتیاطاً عبادات خود و همچنین غسل و وضو را به هنگام برطرف شدن مانع اعاده کند.

در فرض سوال، نیازی به اعاده ندارند چون وظيفه شما در آن زمان همين بوده است.

هرگاه ناچار شود براى تهيّه آب قرض كند واجب است قرض نمايد، امّا اگر مى‏داند يا گمان دارد توانايى اداى آن دين ‏را ندارد واجب‏ نيست قرض كند و اگر كسى مقدارى آب بدون منت فوق‏العاده‏ اى به او ببخشد بايد قبول كند.

در فرض سؤال غسلش اشکال دارد.