حفظ فرهنگ ملی
حفظ فرهنگ ملی چه حکمی دارد؟
در صورتی که خلاف شرعی در آن نباشد اشکالی ندارد.
در صورتی که خلاف شرعی در آن نباشد اشکالی ندارد.
اگر داخل شدن بعضى از مؤمنين يا علماى اسلام در دستگاههای ظلم سبب جلوگيرى از مفاسد يا منكراتى شود قبول اين كاربر آنها واجب است.
در موارد جهل به حکم واجب است و در جهل به موضوع لازم نیست مگر اینکه موضوع خطرناکی باشد.
دشوارى شرایط اقتصادى ربطى به وظیفه امربهمعروف و نهى از منکر ندارد.
در صورتی که شرایط امر به معروف و نهی از منکر موجود باشد، باید آن شخص را با زبان خوش نهی از منکر کرد.و در مورد شرایط امر به معروف و نهی از منکر توجه داشته باشید که امر به معروف و نهی از منکر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرایط زیر واجب است: 1- کسی که می خواهد امر و نهی کند باید یقین داشته باشد که طرف مقابل مشغول انجام حرام یا ترک واجبی است. 2- احتمال دهد که امر و نهی او اثر دارد، خواه اثر فوری داشته باشد یا غیر فوری، کامل یا ناقص، بنابراین اگر بداند هیچ اثر نمی کند واجب نیست. 3- در امر و نهی او مفسده و ضرری نباشد، پس اگر بداند یا خوف این باشد که امر یا نهی او، ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالی قابل توجه نسبت به او یا بعضی از مؤمنین می رساند واجب نیست، ولی اگر معروف و منکر از اموری باشد که شارع مقدس اسلام اهمیت زیادی به آن می دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالک اسلامی، یا حفظ احکام ضروری اسلام)، باید اعتنا به ضرر نکند و با بذل جان و مال در حفظ آنها بکوشد.
درصورتیکه ممکن است برای او عادت شود و در بزرگی کار خلاف را تکرار کند احتیاط آن است که در مورد او انجام شود.
مواردی که نیاز به اذن حاکم شرع ندارد عبارت است:1. بخواهد شخص را نصیحت نماید و با زبان و دل او را تشویق به ترک گناه یا انجام واجب نماید.2. چنانچه بخواهد به خاطر امربهمعروف و نهی از منکر با شخص قطع ارتباط نماید و با او مراوده نداشته باشد.3. جایی که شخص با زبان نرم نصیحت کرده و تذکر داده اما اثر نداشته و بخواهد با کلمات تند و خشن او را از گناه بازدارد یا او را به انجام واجب وادار نماید.4. درصورتیکه برای امر معروف و نهی از منکر بخواهد وسایل گناه را از دسترس بودن شخص خارج نماید.5. جایی که بخواهد بازور امربهمعروف و نهی از منکر نماید مثلاً جلوی شخص را بگیرد تا او نتواند گناه انجام بدهد.
وظیفه شما امربهمعروف و نهى از منکر است و هرگاه مؤثر نیفتاد باید به مقامات مسئول خبر دهید تا آنها را به وظایفشان آشنا کنند.
اگر داخل شدن بعضى از مؤمنين يا علماى اسلام در دستگاههای ظلم مفسده مهمتری داشته باشد، مثل اينكه باعث سستى عقايد مردم، يا سلب اعتماد آنها از علماى دين گردد كه در اين صورت قبول اين كاربر آنها جايز نيست.