مسأله 1167ـ مسافرى که قصد اقامه ده روز در محلّى کرده، اگر از اوّل قصد داشته باشد که در بين ده روز به اطراف برود چنانچه جايى که مى خواهد برود به اندازه اى دور نيست که جزء مسافرت محسوب شود بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر طورى است که جزء مسافرت محسوب مى شود بايد تمام ده روز را شکسته بخواند.
مسأله 1166ـ مسافرى که قصد دارد ده روز در محلّى بماند مى تواند قصد کند در چند جا توقّف کند به شرط اين که فاصله آنها کم باشد (مثلاً يکى دو کيلومتر و يا بيشتر) بطورى که بگويند او مسافر نيست، همچنين هيچ تفاوتى ميان شهرهاى بزرگ و کوچک نيست يعنى «بلاد کبيره» و «صغيره» تفاوتى در احکام مسافر ندارد.
مسأله 1791ـ هنگام خواندن صيغه معامله بايد دو طرف قصد انشاء داشته باشند يعنى مقصودشان از گفتن اين دو جمله خريد و فروش باشد، همچنين در جايى كه داد و ستد عملى جانشين صيغه لفظى مى شود بايد قصد انشاء وجود داشته باشد. ضمناً شخصيّتهاى حقيقى و حقوقى هر دو مالك مى شوند و مى توانند طرف معامله واقع گردند، بنابراين هر موسّسه خيريّه يا انتفاعى كه تأسيس گردد و داراى شخصيّت حقوقى شود، با اشخاص حقيقى از اين نظر تفاوت نمى كند.
مسأله 1662ـ در زکات قصد قربت شرط است، يعنى بايد براى اطاعت فرمان خداوند متعال زکات بدهد و بايد در نيّت خود معيّن کند که زکات مال است يا زکات فطره، ولى اگر زکات گندم و جو و اموال ديگرى بر او باشد لازم نيست معيّن کند چيزى را که مى دهد زکات کدام است.
مسأله 1429ـ روزه هايى که به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترک شده بايد قضا کند، امّا اگر نداند تعداد روزه هاى فوت شده چه اندازه بوده، کافى است مقدارى که يقين دارد قضا کند و اضافه بر آن واجب نيست، هرچند احتياط مستحبّ است.
مسأله 1438ـ بعد از مرگ پدر يا مادر بايد پسر بزرگتر قضاى نماز و روزه آنها را به شرحى كه در مسائل قضاى نماز گفته شد (1205) به جا آورد.
مسأله 1190ـ هرگاه نماز انسان در سفر قضا شود بايد قضاى آن را شکسته بخواند (خواه در سفر قضا کند يا در وطن) و بعکس اگر در وطن نمازش قضا شود بايد قضاى آن را تمام بخواند (خواه در سفر قضا کند يا در وطن).
مسأله 668ـ نمازهايى را که با تيمّم خوانده اعاده و قضا ندارد، ولى در چند مورد احتياط مستحب آن است که نمازهاى خود را اعاده کند: اوّل در جايى که آب نداشته يا مانع از استعمال آب داشته و عمداً خود را جُنُب کرده و با تيمّم نماز خوانده است. دوم در جايى که عمداً به جستجوى آب نرود و در تنگى وقت با تيمّم نماز بخواند و بعد بفهمد اگر جستجو مى کرد آب پيدا مى شد. سوم آن که مى دانسته يا گمان داشته که دسترسى به آب ندارد و آبى را که داشته ريخته و تلف کرده است.
مسأله 336ـ کسانى که به چنين بيمارى مبتلا هستند پس از بهبودى لازم نيست نمازهايى را که در وقت بيمارى طبق دستورهاى بالا خوانده اند قضا نمايند، ولى اگر قبل از پايان وقت نماز بهبودى يابند بايد نمازى را که وقتش باقى است اعاده کنند (بنابر احتياط واجب).
مسأله 233ـ هرگاه ظرف نجس را با آب قليل آب کشند قطره هايى که آخر کار درآن مى ماند، پاک است.
مسأله 2258ـ اگر از حيوانى که زنده است قطعه اى جدا کنند خواه دنبه يا گوشت بوده باشد خوردن آن حرام است.
