مسأله 328ـ هرگاه انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره خارج مى شود، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند، چنانچه مى داند که از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى کند بايد نماز را در همان وقت مهلت بخواند و بايد به واجبات نماز قناعت کند و اذان و اقامه و قنوت را اگر مهلت نمى دهد ترک کند.
مسأله 329ـ اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى کند کافی است برای هر نماز یک وضو گرفته و بلافاصله نماز را بخواند و لو اینکه در بین نماز چیزی از او خارج شود.
مسأله 330ـ چنان که گفته شد هرگاه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج شود که وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او بسيار مشکل است، يک وضو کافى است، بلکه مى تواند دو نماز مانند ظهر و عصر را با همان يک وضو بخواند، اگر چه احتياط آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد.
مسأله 331ـ هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط کنند بايد وضو بگيرند.
مسأله 333ـ کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بايد بعد از هر وضو فوراً مشغول نماز شود و براى به جا آوردن نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده، وضو گرفتن ديگرى لازم نيست، به شرط اين که ميان نماز و اين کارها فاصله اى نيندازد.
مسأله 334ـ کسى که بول يا غائط از او بى اختيار خارج مى شود بايد براى نماز به وسيله کيسه و مانند آن از آلودگى جاهاى ديگر بدن جلوگيرى کند و احتياط آن است که پيش از هر نماز مخرج را آب بکشد.
مسأله 335ـ کسانى که داراى چنين بيمارى هستند، اگر به آسانى قابل معالجه باشند واجب است معالجه کنند و اگر نکنند براى آنها اشکال دارد.
مسأله 336ـ کسانى که به چنين بيمارى مبتلا هستند پس از بهبودى لازم نيست نمازهايى را که در وقت بيمارى طبق دستورهاى بالا خوانده اند قضا نمايند، ولى اگر قبل از پايان وقت نماز بهبودى يابند بايد نمازى را که وقتش باقى است اعاده کنند (بنابر احتياط واجب).
