درصورتی‌که ضرورتی برای خون دادن باشد و نتوان از پرستار هم‌جنس استفاده کرد اشکالی ندارد ولی باید در این‌گونه موارد از دستکش‌های طبی استفاده کنند تا اشکالی نداشته باشد.
درصورتی‌که طبق تشخيص طبيب متدین تنها راه علاج نباشد، جايز نيست.
درصورتی‌که جراحتی در محل حاصل‌شده باشد و خون ناشی از جراحت باشد اشکالی ندارد. در غیر این صورت باید اعاده شود.
اگر عمداً خون لثه، خون دندان و ... را فروببرد روزه را باطل می‌کند ولی اگر بی‌اختیار باشد روزه صحیح است.
بايد زخم را با وسايلى محكم ببندند و به‌جای غسل تيمّم دهند و اگر غسل جبيره ممكن باشد مقدّم است.
تزريق خون، بنا بر احتياط واجب، روزه را باطل می‌کند اما بايد تا آخر روز از کارهايي که روزه را باطل می‌کند خودداري نمايد و بنا بر احتياط واجب قضاي آن روز را نيز بجا آورد.
هرگاه واقعاً خون‌هاى خارجى نامطمئن باشد به‌طوری‌که به تأييد كارشناسان خطر بیماری‌های سخت و فراگير وجود داشته باشد در چنين صورتى اهداى خون بر كسانى كه توانايى اهدا دارند واجب كفائى است.
هرگاه شرايط و صفات عادت ماهيانه را نداشته باشد، حكم مستحاضه را دارد و با انجام‌وظیفه مستحاضه حج و طواف او صحيح است؛ اما در صورت داشتن تمام نشانه‌هاى حيض، حكم حيض را دارد. در ضمن زنان سادات در محيط ما حكم زنان قرشيّه را ندارند و آن‌ها نيز در پنجاه‌سالگی قمرى (حدود 5/48 سال شمسى) يائسه مى‌شوند، يعنى هرگونه خون مشكوكى ببينند حكم استحاضه را دارد.
اگر خون دردهان بوده باشد موجب بطلان نماز نيست. ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم (یک‌بند انگشت) يا بيشتر رسيده باشد بايد نماز را رها كند و دهان را آب بكشد و سپس آن را اعاده نمايد؛ و اگر كمتر از درهم باشد و با آب دهان آميخته شود و خارج گردد آن‌هم براى نماز اشكال دارد.
