آن مقدار كه می‌توانند، از سرايت به ساير اعضا جلوگيرى می‌کنند و بقيّه مانعى ندارد و نمازشان صحيح است.
در فرض مسئله كه ضرورت است اشكالى ندارد.
درصورتی‌که مشقت ندارد، تطهیر نماید و الا باهمان حال نماز بخواند.
باهمان حال نماز می‌خوانند و اگر غسل بر آن‌ها واجب شده باشد، تيمّم می‌کنند.
اگر خون دردهان بوده باشد موجب بطلان نماز نيست. ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم (یک‌بند انگشت) يا بيشتر رسيده باشد بايد نماز را رها كند و دهان را آب بكشد و سپس آن را اعاده نمايد؛ و اگر كمتر از درهم باشد و با آب دهان آميخته شود و خارج گردد آن‌هم براى نماز اشكال دارد.
درصورتی‌که زخم‌ها در خارج بوده باشد، نمازخواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح و جروح است; ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بيرون آيد، نمازخواندن با آن اشكال دارد; مگر در مواردى كه عسر و حرج داشته باشد.
اگر كيسه به‌صورت محمول است اشكالى ندارد و اگر بدن آلوده شود چنانچه عسر و حرجى نباشد آن را بشويند و اگر عسر و حرجى است به همان حالت نماز بخوانند.
