طواف نساء اهل سنت
مسئله اهل تسنن که طواف نساء ندارند چگونه است؟
در روايت موثّقه اي از معصومين (ع) آمده است که طواف وداع براي آنها جايگزين طواف نساء است.
در روايت موثّقه اي از معصومين (ع) آمده است که طواف وداع براي آنها جايگزين طواف نساء است.
اگر شخصى، طواف نساءهاى متعدّدى را ترك كرده باشد، يك طواف نساء براى همه آنها كافى است و در اين حكم (ترك طواف نساء) فرقى ميان زن و مرد و كودك نيست؛ زيرا طواف نساء بر همه لازم است و بدون آن همسر براى او حلال نمىشود.
اگر طواف نساء انجام شده و تنها نماز آن اشکال داشته و خواندن نماز طواف نساء پشت مقام توسط خودش یا نایب او ممکن نیست همین جا دو رکعت نماز به نیت نماز طواف نساء بخواند.
به خواستگارى رفتن و شاهد عقد شدن برای کسی که طواف نساء را انجام نداده است، بنا بر احتياط واجب، جايز نيست.
چون منظورش انجاموظیفه مربوط به حج بوده، مانعى ندارد (هرچند چيزى به نام طواف رجال نداريم).
طواف نساء را نمىتوان بلافاصله بعد از طواف حج و قبل از سعى بجا آورد؛ بلكه بايد پس از اتمام سعى انجام شود؛ ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله، آن را قبل از سعى بجا آورد صحيح است. همچنين تقديم سعى بر طواف زيارت (حج) و نماز آن در حال اختيار جايز نيست.
اگر مسلمان شود بايد انجام دهد.
هرگاه زنى كه طواف حج و طواف نساء را بجا نياورده، گرفتار عادت ماهانه شود و پيش از پاك شدن ناچار به ترك مکه باشد (مثل اینکه كاروان مهلت نمىدهد تا پاك شود) لازم است براى طواف حج و نماز آن نايب بگيرد، سپس خودش سعى را بجا آورد، سپس براى طواف نساء و نماز آن نايب بگيرد (همچنين كسان ديگرى كه به سبب بيمارى يا عذر ديگر قادر به انجام طواف و سعى نباشند بايد نايب بگيرند).
هرگاه طواف نساء را فراموش كند و از حج بازگردد، در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مىگيرد و پسازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مىشود.
اگر خودشان نمیتوانند بازگردند و طواف و نماز را انجام دهند به يکي از کساني که مشرف میشوند نيابت بدهند تا به نيابت از آنها طواف و نماز طواف را انجام دهد.
در عمره حج تمتّع طواف نساء واجب نيست؛ حتّى بهقصد رجاء هم طواف نساء را بجا نياورد. ولى در حج تمتّع و عمره مفرده واجب است.
چنانچه كسى كه طواف واجب (اعم از طواف عمره، يا طواف حج، يا طواف نساء) را فراموش كند و به وطن بازگردد و با همسر خود نزديكى نمايد، هرگاه از روى فراموشى و جهل به مسئله باشد كفّاره ندارد، ولى اگر مسئله را مىدانسته و عمداً مرتكب آن شده بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن در محرمات احرام بیانشده است؛ و در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مىگيرد و پسازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مىشود.