چهارمين واجب از واجبات حج، رمى «جمره عقبه» در روز عيد قربان است؛ و منظور از آن، انداختن هفت عدد سنگ كوچك به محلی است كه در آخر منى در طرف مکه واقع‌شده و آن را «جمره عقبه» مى‌نامند.
هرگاه در عدد سنگ‌هایی كه زده شك كند، بنا را بر كمتر مى‌گذارد و آنچه را كه شك دارد بجا مى‌آورد و اگر بعد از اتمام رمى، يقين كند كه كمتر بجا آورده، چنانچه موالات به هم نخورده باقيمانده را بجا مى‌آورد و اگر موالات به‌هم‌خورده، احتياط آن است كه آن را تكميل كند و سپس از نو هفت سنگ بزند، مگر این‌که چهار سنگ زده باشد كه در اين صورت فوت موالات ضررى ندارد و آن را تكميل مى‌كند.
کافی است و علم تفصيلى لازم نيست.
اگر شك كند به سنگى كه مى‌خواهد بيندازد، «حصى» يعنى سنگريزه گفته مى‌شود يا نه؟ نبايد به آن اكتفا كند.
احتياط واجب آن است كه در رمى جمره «موالات» را رعايت كند؛ يعنى سنگ‌ها را پی‌درپی و بافاصله كمى به جمره بزند، ولى اگر چهار سنگ پشت سر هم زده باشد و بقيّه را از روى فراموشى يا عدم اطّلاع ترك نمايد مانعى ندارد كه بقيّه را بعداً بزند؛ هرچند موالات به‌هم‌خورده باشد.
اگر بعد از قربانى كردن، يا تراشيدن يا كوتاه كردن سر، در تعداد سنگ‌ها شك كند، اعتنا نمى‌كند.
هرگاه شك كند سنگ‌هایی را كه براى رمى جمع‌آوری كرده، شخص ديگرى قبل از او استفاده كرده يا نه؟ رمى با آن سنگ‌ها جايز است.
هرگاه بعد از فراغت از رمى جمرات و اتمام آن، شك كند كه سنگ‌ها را درست انداخته يا نه، (يعنى شك در شرايط كند) بنا را بر صحت مى‌گذارد.
اگر شك كند سنگى كه پرتاب كرده در حوضچه مخصوص افتاده يا نه؟ بايد دوباره بيندازد تا يقين پيدا كند داخل حوضچه افتاده است؛ و گمان نيز كافى نيست.
چنانچه بعد از انجام رمى و بازگشت به چادرهاى محل استراحت، در عدد سنگ‌هایی كه پرتاب كرده شك كند، اگر شك در كمتر از هفت سنگ باشد مانند مسئله سابق عمل مى‌كند و اگر شك در بيش از هفت باشد اعتنا نمى‌كند.
هرگاه احتمال دهد كه سنگ‌های موجود در حرم را از خارج از حرم آورده‌اند، رمى با آن سنگ‌ها جايز است و به اين احتمال اعتنا نمى‌كند.
چنانچه پس از بازگشت از منى به مکه متوجّه شد كه رمى جمره را بجا نياورده، بايد به منى بازگردد و آن را بجا آورد؛ ولى اگر روز سيزدهم بگذرد، بايد آن را در سال آينده در همان ايّام قضا كند و اگر نمى‌تواند، كسى را نايب بگيرد كه براى او قضا كند.
