جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

به فتواي ما مهم افتادن سنگ‌ها در محل رمي جمرات است نه اصابت به ستون و با توجّه به این‌که سنگ به هرکجا اصابت کند نهايتاً به محل رمي مي¬افتد اشکالي ندارد. چون در پايين ديوار، حوضچه¬اي با شيب تند ساخته¬اند و سنگ‌ها به يک محل مي¬ريزد و در روايات هم آمده که اگر سنگ به محل ديگري اصابت کند و بعد منحرف شود و به محل رمي بيافتد کافي است.

در رمى جمره چند چيز واجب است: 1. نيّت و قصد قربت؛ كافى است در دل قصد داشته باشد كه براى اطاعت فرمان خدا و انجام مناسك حج، هفت سنگ كوچك به جمره مى‌اندازد و به زبان آوردن لازم نيست.2. تعداد سنگ‌ها بايد هفت عدد باشد؛ البتّه نه زياد بزرگ و نه زياد كوچك؛ بلكه كافى است هرکدام به‌اندازه يك سرانگشت باشد. حاجى مى‌تواند براى تهيه سنگ‌ریزه رمى سنگ‌های بزرگ‌تر را خرد كند. 3. سنگ‌ها را يكى بعد از ديگرى پرتاب كند؛ اگر دو عدد يا بيشتر را باهم بزند كافى نيست و يكى حساب مى‌شود.4. اصابت سنگ‌ها به ستون و ديوار جمره لازم نيست، بلكه كافى است در حوضچه اطراف ستون بيفتد. بنابراين، اگر به ستون و ديوار اصابت كند و به خارج از حوضچه پرتاب شود كافى نيست و ظن به عدد سنگ‌ها اعتبار ندارد، بلكه يقين لازم است. 5. بايد سنگ‌ها را پرتاب كند، نه این‌که روى جمره بگذرد و اگر به كمك شخص، يا چيز ديگرى به جمره برسد كافى نيست. (مثلاً اگر سنگى را كه او پرتاب كرده درراه به كمك سنگى كه شخص ديگرى زده به جمره بخورد كافى نيست).6. وقت زدن سنگ‌ها مابين طلوعِ آفتابِ روزِ عيد و غروب آفتاب است (ولى براى «زنان» و «پيرمردان» و كسانى كه از ازدحام روز عيد ترسان هستند، جايز است شب عيد رمى كنند) و اگر فراموش كرد مى‌تواند تا روز سيزدهم بجا آورد و اگر تا آن روز به يادش نيامد، در صورت امكان بايد خودش در سال بعد در همان موقع به منى برود و قضا كند و اگر نمى‌تواند نايب بگيرد.

چهارمين واجب از واجبات حج، رمى «جمره عقبه» در روز عيد قربان است؛ و منظور از آن، انداختن هفت عدد سنگ كوچك به محلی است كه در آخر منى در طرف مکه واقع‌شده و آن را «جمره عقبه» مى‌نامند.

لازم نیست.

لازم است بقيّه اعمال خود را، مانند قربانى و تقصير، در روز عيد انجام دهد.

اگر كسى از روى عمد رمى جمره را ترك كند گناه كرده، ولى حج او باطل نمى‌شود و بايد به منى بازگردد و آن را بجا آورد؛ ولى اگر روز سيزدهم بگذرد، بايد آن را در سال آينده در همان ايّام قضا كند و اگر نمى‌تواند، كسى را نايب بگيرد كه براى او قضا كند.

چنانچه پس از بازگشت از منى به مکه متوجّه شد كه رمى جمره را بجا نياورده، بايد به منى بازگردد و آن را بجا آورد؛ ولى اگر روز سيزدهم بگذرد، بايد آن را در سال آينده در همان ايّام قضا كند و اگر نمى‌تواند، كسى را نايب بگيرد كه براى او قضا كند.

هرگاه كسى از روى فراموشى يا ندانستن مسئله، رمى جمرات را ترك كند لازم است تا روز سيزدهم، هر وقت يادش آمد، يا متوجّه مسئله شد، قضا كند و بهتر اين است آنچه را مربوط به قضاى روز قبل است پيش از ظهر بجا آورد و وظيفه همان روز را بعدازظهر انجام دهد، ولى مانعى ندارد هر دو را در یک‌وقت بجا آورد؛ (اوّل قضاى روز گذشته، سپس وظيفه همان روز).

هرگاه بعد از فراغت از رمى جمرات و اتمام آن، شك كند كه سنگ‌ها را درست انداخته يا نه، (يعنى شك در شرايط كند) بنا را بر صحت مى‌گذارد.

اگر بعد از قربانى كردن، يا تراشيدن يا كوتاه كردن سر، در تعداد سنگ‌ها شك كند، اعتنا نمى‌كند.

چنانچه بعد از انجام‌ رمى و بازگشت به چادرهاى محل استراحت، در عدد سنگ‌هایی كه پرتاب كرده شك كند، اگر شك در كمتر از هفت سنگ باشد مانند مسئله سابق عمل مى‌كند و اگر شك در بيش از هفت باشد اعتنا نمى‌كند.

هرگاه در عدد سنگ‌هایی كه زده شك كند، بنا را بر كمتر مى‌گذارد و آنچه را كه شك دارد بجا مى‌آورد و اگر بعد از اتمام رمى، يقين كند كه كمتر بجا آورده، چنانچه موالات به هم نخورده باقيمانده را بجا مى‌آورد و اگر موالات به‌هم‌خورده، احتياط آن است كه آن را تكميل كند و سپس از نو هفت سنگ بزند، مگر این‌که چهار سنگ زده باشد كه در اين صورت فوت موالات ضررى ندارد و آن را تكميل مى‌كند.