جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

يك نيّت براى همه كافى است.

بايد مستقيم به مشعر برود؛ مگر در حال ضرورت.

اگر لازم است با زن‌ها به منى بروند گناهى نكرده‌اند و نيابت آن‌ها اشكال ندارد.

بيتوته كردن در دامنه کوه‌های اطراف مشعر به هنگام وقوف در مشعر در شب عيد جايز است، ولى در دامنه کوه‌های مأزمين كه در آغاز مشعر قرار دارد و خارج از مشعر محسوب مى‌شود، جز در موقع ازدحام و ضرورت اشكال دارد.

وقوف اضطراری مانعی ندارد ولی زدن سنگ را به‌روز موکول کند؛ و اگر بتواند خانم‌ها را در منی اسکان دهد و خودش بین الطلوعین به مشعر بازگردد.

وقوف در مشعرالحرام ركن است؛ يعنى هر كس آن را عمداً ترك كند حج او باطل مى‌شود و همین‌که مقدارى از بين‌الطلوعين را وقوف کند، وقوف رکنی را درک کرده است البته ماندن تمام فاصله ميان طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مشعرالحرام واجب است (و حتّى ماندن در شب عيد نيز بنا بر احتياط، واجب مى‌باشد)، ولى هرگاه شب را به‌تنهایی در انجام‌ بماند، براى صحيح بودن حج او كافى است؛ امّا همان‌طور كه گفتيم اگر از روى عمد باشد گناه كرده و بايد يك گوسفند كفّاره دهد.

در فرض سؤال اشكالى ندارد.

احتياط واجب آن است كه بازگردد.

هرگاه بدون عذر شرعى قبل از طلوع فجر از مشعر كوچ كند و به منى رود، اگر جاهل باشد چيزى بر او نيست و اگر از روى عمد باشد گناه كرده و بايد يك گوسفند كفّاره دهد؛ ولى حج او صحيح است؛ امّا مى‌تواند كمى قبل از طلوع آفتاب از مشعر به سمت منى حركت كند، ولى قبل از طلوع آفتاب از وادى محسّر (در انتهاى منى) عبور ننمايد.

وقوف از طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مشعرالحرام واجب است، بلكه احتياط واجب آن است كه شب را نيز در انجام‌ بماند و مقدارى ذكر خدا بگويد و واجب است براى تمام این‌ها نيّت كند و قصد قربت داشته باشد.

اگر ضرورتى داشته باشد که همراه همسرش باشد جایز است و الا جایز نیست.

چنانچه براى راهنمایى و اداره وضع آن‌ها لازم است با آن‌ها بروند مانعى ندارد و کفّاره هم لازم نیست.