مسأله 2438ـ بيمه قراردادى است بين بيمه کننده و شرکت يا شخص بيمه گر و بر اين اساس است که در برابر پولى که به آن شرکت يا آن شخص مى دهد خسارتهاى وارده بر انسان يا چيزى را جبران کند و اين معامله و قرارداد مستقلّى است که باشرايطى که در مسائل آينده مى آيد صحيح است، چه بيمه کالاهاى تجارتى باشد، يا ساختمانها و اتومبيلها و کشتيها و هواپيماها، يا بيمه کارمندان و کارگران، يا بيمه عمر و مانند آن که در عرف عقلاء معمول است.
مسأله 2439ـ طرفين بيمه، بايد بالغ و عاقل باشند و قرارداد بيمه را از روى اراده و اختيار انجام دهند و هيچ کدام سفيه نباشند، علاوه بر اين بايد تمام خصوصيّات را معيّن کنند از جمله: 1ـ تعيين مورد بيمه که فلان وسيله نقليّه يا فلان ساختمان و فلان شخص است. 2ـ تعيين دو طرف قرارداد. 3ـ تعيين اقساط و مبلغى را که بيمه کننده بايد بپردازد. 4ـ تعيين زمان بيمه که مثلاً از فلان روز تا يک سال است. 5ـ تعيين خطرهايى که موجب خسارت مى شود، مانند خطر آتش سوزى يا بمباران يا غرق شدن يا سرقت يا وفات يا بيمارى، يا هرگونه خطر ديگر. 6ـ تعيين سقف قيمت چيزى که بيمه شده مثلاً فلان خانه به مبلغ دوميليون تومان يا کمتر و بيشتر بيمه شده است، يا به قيمت عادلانه روز و مانند آن و به هر حال بايد اصول کلى که در بيمه در ميان عرف عقلا رايج است رعايت شود.
مسأله 2440ـ صيغه عقد بيمه را مى توان با هر زبانى اجرا کرد و يا قرارداد بيمه را روى کاغذ آورد و آن را امضاء نمود.
