هرگاه آهنگ مناسب مجالس لهو و فساد باشد جایز نيست اما اگر مناسب مجالس لهو و فساد نباشد در غیر مساجد و حسینیه و مجالس اهل‌بیت علیهم‌السلام مانعی ندارد.
هرگاه جنسى را به كسى دهد و بگويد اين جنس را به اين قيمت براى من بفروش و هر چه زيادتر فروختى مال خودت باشد معامله صحيح است و مقدار زيادى مال دلّال مىباشد، همچنين اگر بگويد اين جنس را به اين قيمت به تو فروختم و او بگويد قبول کردم، هرچه زيادتر از آن قيمت بفروشد مال خود اوست.
نسبت به ضبط برنامه سخنرانی و مداحی اصل بر جواز است.
در فرض سؤال غسل جنابت مقدم است و میت را تیمم بدهند.
اگر يقين دارد به فضاي حلق می‌رسد و فرو می‌رود براي روزه اشکال دارد.
هرگاه به‌واسطه بيمارى، روزه ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود، قضاى روزه‌هايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد، ولى اگر به‌واسطه عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند احتياط واجب آن است كه روزه‌هايى را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پیش‌آمده است.
روزه گرفتن در این روز برای افرادی که مسافر نمی‌باشند مستحب است.
اگر اين ريزش مو به عسر و حرج تبديل شود و چهره فرد به‌گونه‌ای می‌شود كه به‌زحمت می‌افتد می‌تواند غسل جبيره اى انجام دهد و اگر ممكن نشود تيمم كند.
شرایط مزبور کلاً صحیح و لازم‌الاجراست.
نماز مستحبي را می‌توان نشسته خواند و به فتواي اخير ما لازم نيست هر دو رکعت را یک‌رکعت حساب کند، بلکه می‌تواند به همان اندازه اصلي بخواند. مثلاً هشت رکعت نماز نافله ظهر ايستاده را به‌صورت هشت رکعت نشسته بخواند
اعتقاد ما در مورد دار زدن این است که، باید طورى دار بزنند که محکوم بمیرد; مانند آنچه در زمان ما مرسوم است. این همان چیزى است که از ادّله شرعیّه استفاده مى شود.
قصاص مربوط به قاتل است و شخص اکراه کننده حبس ابد دارد.
شرط در ضمن معامله به هر صورت باشد تفاوت نمىكند بلكه بدون شرط نيز تكثير جايز نيست.
هرگاه غسل واجب يا مستحب معتبر ديگرى انجام داده كفايت مى‌كند و حجش صحيح است و اكنون وظيفه‌اى ندارد، ولى اگر هيچ غسلى نكرده، هرچند حجش اشكالى ندارد، امّا واجب است طواف‌ها و نمازهاى آن را اعاده كند و اگر خودش قادر نيست نايب بگيرد؛ و تا آن زمان از ارتباط با همسر اجتناب نماید.
