مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

واداشتن افراد به انجام احكام و سنتى كه ازنظر شارع پسنديده است.

قصد قربت شرط نیست ولى بدون آن ثواب به کسى نمی‌دهند.

مجرّد احتمال کافى نیست مگر این‌که احتمال قوى باشد و در این‌گونه مسائل که مربوط به تبلیغ اسلام است نباید وسوسه به خرج داد.

بازداشتن ديگران از هر عملى كه به حكم شارع ناپسند است.

جهاد ابتدایی در عصر معصومین نیز ظاهراً نبوده و تمام جهادهای اسلام دفاعی و یا به عنوان نجات مظلومان و رفع موانع تبلیغ اسلام بوده است.

جنگ ابتدایی مخصوصاً در زمان غیبت کبری مشروع نیست بنابراین ولی‌فقیه تنها می‌تواند دستور جهاد دفاعی دهد.

مسئله جهاد نکاح، رسوایی عظیمی بود و برخلاف ضرورت دین مبین اسلام است.

جایز نیست زیرا مقابله‌به‌مثل تنها در مورد جانی جایز است نه افراد دیگر.

اگر آن مهاجم قصد جان یا مال شما یا فرزندانتان را داشته، دفاع با هر وسیله‌ای جایز بوده است و خون او هدر است.

درصورتی‌که برای دفاع از مال خود راهی جز حمله به دزد و آسیب رساندن به او نباشد دیه لازم نیست.

می‌تواند از خود دفاع کند; هرچند به‌ناچار مستلزم نابودى طرف گردد.

اگر این کار به عنوان دفاع از اموال صورت گرفته خون مقتول هدر است و به فرض که مشکوک شود آیا به کمتر از این مجازات امکان نجات اموال بوده یا نه مصداق (تدرو الحدود و القصاص) است.

درصورتی‌که راهى جز کشتن او نباشد جایز است و خون او هدر است.

توسّل به دفاع مشروع در جایی که جان کسى درخطر است، مانعى ندارد

درصورتی‌که تنها راه دفاع از اسلام و كشورهاى اسلام و حفظ جان مسلمانان باشد و راه ديگرى وجود نداشته باشد، از باب ضرورت و به مقدار ضرورت جايز است و اقدام مردم سایر کشورها به این کار، بدون هماهنگى با حکومت‌هایشان جایز نیست.