مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اهانت به معناى توهین و تحقیر نمودن مسلمانان است و از گناهان کبیره است.

اگر غرض اهانت و تحقیر باشد جایز نیست.

درصورتی‌که راه نهى از منکر، منحصر به این کار باشد، جایز است.

در هر دو مورد باید ادب اسلامى رعایت شود و هتک و توهینى به عمل نیاید. مگر ملّت‌هایی که محارب با مسلمین هستند.

در مواردى که باعث هتک حرمت اقوام ایرانی شود، جایز نیست.

این کار خوبی نیست و ممکن است آن‌ها مقابله‌به‌مثل کنند که ضرر و زیانش پوشیده نیست و لذا بهتر آن است که با این مسائل، منطقی برخورد شود.

هرگونه طنز و تقلید صدا و حرکات که موجب ناراحتی افراد یا اهانت به آن‌ها شود شرعاً جایز نیست و نگاه کردن به آن نیز شرعاً مجاز نیست.

درصورتی‌که اهانتی نسبت به صاحبان تصاویر نباشد مانعی ندارد.

بهتر آن است که با این مسائل، منطقی برخورد کنید.

اگر تجمّل گرایى به معناى اسراف و تبذیر باشد، حرام است و اگر اسراف و تبذیر نیست، بهتر ترک آن است.

درصورتی‌که متعلق به دیگران باشد ضمان دارد؛ در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است مگر اینکه ضرورت داشته باشد.

چنانچه ممکن باشد که زیادى را به دیگرى واگذار کند و دور ریخته نشود، مانعى ندارد که زیادتر بگیرد و الا اسراف است و حرام است.

مصرف بی‌رویه آب قابل شرب یا آب‌های زراعتى، در هیچ زمانى مجاز نیست؛ باید در این نعمت گران‌بهای الهى، همه مردم صرفه‌جویی کنند و جلوی هرگونه اسراف را بگیرند.

مسلماً اسراف است و جایز نیست.

الف) نه‌تنها جایز بلکه واجب است.ب) اشکال ندارد.ج) دروغ گفتن براى نجات جان افراد اشکال ندارد ولى به خطر انداختن جان خود یا دیگرى براى حفظ جان دیگران لازم نیست و اگر جان دیگرى را به خطر بیندازد ضامن است.