«حدّ ترخص» یعنى از وطن یا محل اقامتش به‌اندازه‌ای دور شود که صداى اذان شهر را نشنود و مردم شهر او را نبینند، امّا دیدن و ندیدن دیوارهاى شهر اثرى ندارد، ضمناً باید در هوا گردوغبار یا مه یا چیز دیگرى که مانع دیدن است یا سروصدایی که مانع شنیدن است وجود نداشته باشد و اگر یکى از این دو علامت حاصل شود کافى است، به‌شرط اینکه یقین به نبودن دیگرى نداشته باشد و الا احتیاط واجب جمع میان نماز شکسته و تمام است.
كارهايى كه صورت نماز را به هم می‌زند مانند كف زدن و به هوا پريدن و مانند آن، خواه از روى عمد باشد يا از روى فراموشى باعث باطل شدن نماز است، امّا كارهايى كه صورت نماز را به هم نمی‌زند اشكالى ندارد مانند اشاره كردن به دست.
درصورتی‌که آغشته به آب دهان نشود و در حلق فرو نرود روزه صحيح است.
جایز نیست ولی اگر در یادگرفتن مسئله کوتاهی نکرده است نمازهای گذشته صحیح است اما از این به بعد مراعات کند.
درصورتی‌که فرش يا زيراندازى زیر پایشان بيندازند كه مسجد را نجس نكنند مانعى ندارد.
قول مدّعى به‌تنهایی كافى نيست، هرچند عادل بوده باشد؛ بلكه بايد لااقل دو شاهد عادل بر ادّعاى او گواهى دهند.
در این مراسم قبل از هر چیز باید اهداف سالار شهیدان (علیه‌السلام) و یاران شجاعش از این قیام خونین به‌وسیله خطباى محترم و مدّاحان عزیز تشریح شود، سپس به مراسم سوگوارى بپردازند و عزاداری‌ها باید به همان شکل سنّتى و خالى از پیرایه و با خلوص نیّت انجام گیرد.ولى عزاداران محترم (خطبا و مداحان و آحاد مردم سوگوار) باید از سه کار پرهیز کنند: الف) از کلمات غلوآمیز که ائمّه هدى (علیهم‌السلام) یا بزرگان شهدا را هم‌ردیف خداوند قرار می‌دهد، جداً اجتناب کنند. ب) از اعمالى که سبب وهن مذهب در نظر دوست و دشمن می‌شود، خوددارى نمایند. ج) از رسانیدن آسیب جدی به بدن اجتناب ورزند؛ و سزاوار است مدّاحان عزیز مانند خطباى محترم، دوره آموزشى داشته باشند و از روش‌های سنّتى پیروى کنند.
اگر نايب براثر اشتباه، يا جهل به مسائل شرعى، برخلاف دستور شرع عمل كرد، اگر مقصّر باشد ضامن است و درهرصورت بايد دوباره قربانى انجام گيرد.
هرگاه طواف كننده از روى عمد از اوّل قصد كند كمتر از هفت دور يا بيشتر بجا آورد، طوافش باطل است؛ هرچند به هفت دور تمام كند و احتياط واجب آن است كه اگر از روى ندانستن مسئله، بلكه اگر براثر فراموشى يا غفلت نيز باشد، طواف را اعاده كند.
هرگاه مسئول اجراى احکام در ابلاغ حکم کوتاهى کرده، ضامن مبلغ مازاد دیه است.
«صحرانشین‌های خانه‌به‌دوش» كه وطن خاصى ندارند و هر جا آب و خوراك براى خود و حيواناتشان فراهم باشد توقّف می‌کنند، بايد در اين مسافرت‌ها نمازشان را تمام بخوانند و روزه را بگيرند.
درصورتی‌که جاهل مقصر بوده باید اصل نمازها را اعاده کند.
در صورتی که مسجد مورد نیاز باشد اولویت دارد البته اگر زمین متعلق به امام زاده باشد جایز نیست مگر در صورتی که زمین در حال و آینده مورد نیاز امامزاده نبوده و آن را از امامزاده اجاره نمایند.
اگر کسى جایى از بدن خود را به بدن انسان مرده‌ای که سرد شده و غسلش نداده‌اند برساند، باید غسل مس میّت کند.
