هرگاه بعد از گذشتن محل، شك كند و طبق دستور، اعتنا نكرده و بگذرد، بعد متوجّه شود كه آن عمل مشكوك را انجام نداده، هرگاه وارد ركن بعد نشده بايد برگردد و به‌جا آورد و اگر وارد ركن بعد شده نمازش صحيح است، مگر آن‌که آن جزء مشكوكى كه ترك شده ركن باشد.
در فرض سؤال تفاوتی ندارد.
در فرض سؤال که مهر در مسجد زیاد است، مانعی ندارد.
در جايى كه مجتهد صريحاً فتوا ندارد، بلكه مىگويد احتياط آن است كه فلان گونه عمل شود، اين احتياط را «احتياط واجب» مىگويند و مقلّد يا بايد به آن عمل كند و يا به مجتهد مساوی یا مجتهدی که بعد از مرجع تقلید فرد، اعلم از دیگر مجتهدان باشد مراجعه نمايد ولی اگر فتواى صريحى داده، مثلاً گفته اقامه براى نماز مستحب است، سپس گفته احتياط آن است كه ترك نشود، اين را «احتياط مستحب» مىگويند و مقلّد می‌تواند به آن عمل كند يا نكند.
کافى نیست; بلکه لازم است از افراد سابقه‌دار حوزه که مورد وثوق هستند، سؤال کنند.
با توجه این نام معمول نیست بهتر است از اسمهای مناسب رایج استفاده کنند.
اگر روی گهواره ننوشته اند که متعلق به مسجد است آن کمک ها مربوط به ایستگاه صلواتی است.
این کار یک نوع تبرک و تیمن است که انجام می شود.
منظور از این فتوا این است که تنها نفقه متعارف زن بر عهده شوهر است نه غیر متعارف ولی روشن است در صورتی که مرد توانایی داشته باشد سزاوار است نفقه غیر متعارف را نیز بپردازد.
در صورتی که سرانجام به نفع موقوفه باشد اشکالی ندارد.
این کار در غیر از مورد ضرورت جایز نیست.
اشکالی ندارد هرچند بهتر ترک آن است.
اگر منظور از ذاتى بودن این باشد که زنا حرام است خواه آثار زیانبارى داشته باشد و خواه نداشته باشد، جواب این است که آرى حرمت زنا ذاتى است.
چنین عملى گناه محسوب نمى شود، و تعزیر ندارد. مگر این که قاضى تشخیص دهد این گونه اعمال سبب پرده درى و شیوع فساد در جامعه مى شود; در این صورت تعزیر مناسب بجاست.
